________________
जयन्तिका
कथं वा संपादितेयं माला । किमु केनाप्यानीय दत्ता ते । आहोस्विदरण्यतटे पतिता भवता समुपात्तेत्यपृच्छत् । एवं पृष्टश्च परिदेवनक्लिष्टाक्षरस्स वृषलबालकस्सगद्गदं वल्गन्नित्थमकथयत् ।
मया तावन्न कोऽपि कृतो यत्नः । नाप्युपायः । नैव चौर्यलब्धा । किं तु प्रतिदिनमिव कानने पर्यटतो मम श्रवणविवर माविशत्कोऽपि रयजन्मा रावः । तदा सविस्मयं समुन्नमितकंधरे अंबरांकणदत्तलोचने सति मम पुरतो पललगृभुनानुधावता गृध्रेण प्रधावितो विचित्रगत्या गगने डीयमानः साध्वसपरिक्षुभितो ध्वांक्षस्त्रोटिपुटान्नयपातयदिमां मालाम् । दृष्ट्वा चाहमद्भुतदर्शनां ग्रसनावसरपाटलितां विधुंतुदवदनाद्गलितामिवेंदु - कलामरुणकिरणतप्ततयेवारुणकांतिमा तपासहिष्णुतया वसुन्धरातलमवतोर्णामिव नक्षत्रमालां मद्दारिद्रयात्ययसूचनाय पतितामिव गगनादलातपंक्ति निजत्विषा विपिनं पल्लवितमिवापादयन्तीं तामादाय मुदा मालामिमां मदीयमुरलीशिखरे न्ययूयुजमिति । श्रुत्वा च भटाः पटुतरमस्य वचनं दूयमानमानसाः परस्परमुखावलोकनदर्शितानुतापाः नायं दृश्यते वृषलबालक इव । अपि तु पोषितो भवेत्केनचिद्वृषलेन राजकुमारः । हंतातिपरुषहृदया वयम् । यतो निरपराधिनममुं नयामो राजोपकण्ठम् । प्रभुस्तावत्किं वा करिष्यतोति न जानीमः । कथं करिष्यामो राजदंडमाजनम् । बलवतो खलु राजाज्ञा । तत्प्रभुनिनैरस्माभिस्सद्यस्समुत्पाद्यापि परेषामातिं निर्वर्तनीयस्स्वामिनियोगः । इति परस्परं व्याहतः प्रचालितवालं सुदूरमिव गत्वा भुक्कुर्वतं शश्वदात्रायात्रायानुयांतं समुन्नमितेनाग्रचरणेन कंठेन च प्रकटितप्रेमकाष्ठं सुदूरमिव निष्कास्य शुनकं तारतारं विलपन्तं परिच्यवनाय परिस्फुरन्तं बलादादाय बालकं सत्वरं प्रतस्थिरे चित्रपुरम् ।
172
-
प्रस्थिताश्च सौधद्वारमासाद्य तेष्वेकतमः तं बालकं इतर भटसात्कृत्य सौधद्वार एव करगृहोतमालः प्रविश्य स्वयमभ्यंतरं तापसोसदनमध्यासीना
