________________
108
जयन्तिका पारयामि । किं करोमि ? कथं जीवामि तमन्तरेति" भवदुदंतगर्भामेव कथां कथयन्ती झडित्यकांडपतितेन कांडेन विदीर्णमर्मदेशा निर्मर्यादां वेदनां निरन्तरमनुभवति इति निवेदयन्ती स्तोकमीलितलोचनामपगतनिश्वासां दरविवृतवदनां निष्पंदगात्रयष्टिं निर्वर्ण्य सौगन्धिनी प्रज्ञासमुत्पादनायेव निरर्गलं निस्सरंतीमिरश्रुधाराभिसिञ्चन्ती तन्मस्तकमस्ततेजस्कवदनं सगद्दं नाथ ! किमिदं ? नैव स्पन्दते सखीयमिति नासातलविनिहितपाणितला हन्त ! गतप्राणैवेति मूर्छिता पपात ।
तत्क्षणमेव निध्यायतश्चोपरतां सौगन्धिनी मूछितां किंजलिका च दुःखमरनिरुद्धकण्ठस्य हा! मद्तजीविते ! मां विहाय क गतासि ? देहि मे प्रतिवचनमियाकंदतश्चारुवक्त्रस्य परिस्फुटितावृदयात्राणा निजप्रेयसोप्राणान्वेषणायेव निर्जग्मुः। तदनु मंद मंदं लब्धसंज्ञा सा तु किंजलिका समुन्मीलितलोचना समुत्थाय क्षितितले शयान। गतप्राणाववलोक्य व्यथयेतिकर्तव्यतामूढा गाढांधकारावृतेवानाथा तिमिराकुलदृष्टिा ! नियते ! किमिदं व्यवसितं ? न ते करुणा। न ते दृष्टिः । हा! सखि ! सौगन्धिनि ! मंदभागधेयां विहाय मामेकाकिनी व गतासि ? हन्त ! महदिदमाश्चर्यम् । सन्निहितं वल्लभमपि नीत्वा त्वया सह गतासि । प्रेयसि प्रेमातिशयः हन्त ! किमिदमुचितं ते मां विहाय गमनं ? हन्तेतितारताररोदनैकताना मन्दमवतार्य च तदुत्तमांगमंकतलात्कम्पमानगात्री शोकातिरेकगलितजंघाबलापि बलान्मन्दमारुह्य सोपानपरंपरां मुनिजनमंडलकुण्डलितं समासोनं च कृष्णाजिनासने सौगन्धिनोगुणगर्मितां वार्तामेव व्याहरन्तं तं दोर्पसत्रं संत्रस्ता चासाद्य चेलांचलपिहितनयनयुगला गलदश्रुधारापरिवाधमानाधरा गद्गदनिरुद्धाक्षरा रोदनमयोव तस्थौ ।
स तु कुलपतिनिश्वासकंपमानहृदयां स्वेदसलिलशीकरद्विगुणिताश्रुजलक्षालितस्तनमंडलां खरतररविकिरणारुणितवदनमंडलां वेपमानां वल्कलांचलपिहितलोचनां नीवं सवल्गितमस्तकं रुदतीं तामवलोक्य वत्से !