________________
जैनसिद्धान्तकौमुदी .. भह । अं । अण । अइरा । अइव । अईव । अंग। अंतर । अंतरेण । अंते । अंतो । अकम्हा । अचिरं । अजस्सं । अज । अज्जयाए । अन्जसुए । अणिसं । अति । अस्थि । अदु । अदुत्तरं । अदुवा । अघो । अभि । अभिक्खं । अभिक्खणं । अलं । अलमथु । अवि । अवित्र । अविआई। असई । असति । अहवणं । अहावरं । अहे । अहो । आ। आई। आउ । आए । श्राविर् । इई। इइ । इति । इति । इय । इव । ईस । ईसि । ईसिं । उ । उण । उणो। उदाउ । उहाई । उपरि । उप्पिं । उवरि । उस्सरणं । उस्सन्नं । ए । एम । एमाइ । एमेव । एयावंति । एव । एवं । एवरह किं । किञ्च । किणाई । किरणं । किर । किल । कोस । कद् । कु । खलु । खिप्पं । च । चण | चणं । चि । चिट्ठ। चिय । थे । च । जइ । जति । जदि । जा । जाउ । जाव । जावं । जावत् । जुगवं । झत्ति । ण । एं । णवरं । णवरि । गहु । णाइ । णाणा । णिहो । णु । गुणं । णो । राणं । राहतं। ताताव । तावं । तावत् । ति । ति । तु । थ । दिया । दुछु । दूग। परिणयं । धिद्धि । घिर । घिसि । न । नणु । नमो । नवरं । नवरि । नहु । नाणा । नूणं । नो। नोणं । पए । पगे । पच्छा। पमिइ । पमित्ति । परेव्वं । पसदं । पाउ । पाउर् । पाए । पाओ। पातो । पायं । पि । पिव । पिहं । पिहु । पिहो । पुढो । पुण । पुणो । पुरच्छा । पुरत्या । पुग। पुरे । पुला । बहि । बहिं । बहिया। भंते । भिसं । भुजो। भूजो । मे। भो। मज्झे । मणयं । मणा । माहं । मिव । मिहो। मुसा । मुहा । मुहु । य । युगवं । रह । रहो । राओ । रिते । वि । विव । विसं । विसु । व्व । सई । सद् । संपइ । संपयं । संपाओ । सक्खं । सणि। सद्धिं । समं । समनं । समंता । सयं । सययं । सयराह । सायं । सुइरं । सुप । सुदछु । सुतरं । सेवं । हता। हंद । हंदि । हंभो । हउं । हणि हणि । हद्धी । हव्वं । हिजो । हो । हुरत्था । हुलियं । हे । हेटु । हेवा । हेट्ठि । हेछिल्ला । हेहो।
अव्ययमिनि-अहशब्द आदिर्यस्य तदहादि इति तद्गुणसंविज्ञानो बहुव्रीहिः । स्वान्वयिनि स्त्र विशेपणस्याप्यन्वयेऽयं समासः । यथा लम्वकर्ण पुरुषमानयेत्यादौ । पुरुषान्धयिन्यानयने लम्बकर्णस्यापि सम्बन्धात्तद्गुणसंविज्ञानस्तद्भिन्नोऽतद्गुणसंविज्ञानो यथा दृष्टसागरं पुरुपमानयेत्यादौ, अत्र हि पुरुपान्वयिन्यानयने लागरस्य नान्वयः । तथा प्रकृतेऽपि स्वान्वयिसंज्ञायामहशब्दस्यापि सम्बन्धात्तद्गुणसंविज्ञान एव ।। न व्येति लिङ्गसंख्याकारकप्रयुक्तविकारान्न प्राप्नोति यत् तदव्ययम् । अत एव 'सदशं त्रिषु लिङ्गषु, इति श्रुतिरपि सङ्गता । अहशब्दस्यान्यार्थे नोयमानकलशादिवत् स्वतो मङ्गलस्वेन तमेव शब्दमाधवयवीकृत्य गणो निर्दिष्टः । अत एव विपरीतशंकालेशोऽपि न । अहादिगणस्तु मूल एव निर्दिष्टः । तत्र क्रमेणार्थी उच्यन्ते । अह आनन्तर्यादौ । अ अण निषेधे । अइग तत्काले । अव आईअधिके । अंग आमन्त्रणे । अन्तर अन्तरेण अभाववति । अंते अंतो मध्यदेशे । अकम्हा दैधादित्यर्थे । अचिरं शीघ्रतायाम् । अजस्सं निरन्तरे । अन्ज अस्मिन्नहनि । अजयाए अद्यप्रभृत्यर्थे । आजसुए अद्यश्व इत्यर्थे । अणिसं सतते । अति अतिशये. । अस्थि अस्तीति सिडन्तप्रतिरूपकमव्ययम् । अदु अदुत्तरं आनन्तर्यादौ । अदुवा पक्षान्तरे । अधो नाचैरित्यर्थे । अभि आभिमुख्ये । अभिक्खणं अभिक्खं पौनः पुन्ये । अलं पर्याह्यादौ । अलमंथु अलमस्वित्यर्थे । अवि समुच्चयादौ । अविअ पक्षान्तरे । अवियाई सम्भावनायाम् । असई असतिं पौन:पुन्थे। अहवणं अयवार्थे । अहावरं अहे ततः परमित्यर्थे । अहो नीचदशे । आ मर्यादा मिविध्यादौ । आई वाक्यालंकारे। आउ पक्षान्तरे । आए समीपे । आविर् प्रकटीभावे । इ ई प्राकट्ये । - इइ इति इत्ति इथ प्रकारे । इव सादृश्ये । ईस ईसि ईसिं अल्पत्वे । उ, उण उणो पुनरित्यर्थे । उदाहु उहाई