________________
प्रस्तावना.
बीजा मेरुतुंग ते प्रस्तुत काव्यना कर्ता तरीके जाणीता छे. आपणा आ काव्यकारना जीवनविषे विशेष प्रकाश पाडे तेवां घणां साधनो अत्र तत्र विखरायेलां पड्यां छे. ते बधाने सरणीबद्ध गोठववामां आवे तो तेमने विषे सारं जाणी शकाय तेम छे. परंतु तेमना विषे कोइ प्राचीन कविए बनावेलो रास हस्तगत थयो छे. ते रास थोडा समयमा प्रकाशित थशे एटले ते स्थळे आ सर्वे उपकरणोनो उपयोग करवा धार्यों छे. ए माटे आपेला सामान्य परिचयथी वाचको संतोष मेळवशे एम इच्छीए छीए.
मारवाडमां' आवेला नाणी गाममां पोरवाल वंशीय वहोरा वैरकाव्यकारनो
सिंह- कुटुंब प्रख्यात हतुं. वहोरा वैरसिंहनी
पत्नी नाम नालदेवी हतुं. अने तेनाज उदरथी अल्पपरिचय
आपणा काव्यकारनो वि. सं. १४०३ मां जन्म थयो हतो. गृहस्थावासमां तेमनुं नाम वस्तिक हतुं. अंचलगच्छीय प्रसिद्ध आचार्य श्रीमहेंद्रप्रभसूरि विहरता विहरता ते गाममां आवी पहोंच्या. वहोरा वस्तिके तेमनी पासे दीक्षा ग्रहण करी, अने ते समये तेमनुं नाम मेरुतुंग राखवामां आव्यु. एक तो बाल्यावस्था अने तेमां बालब्रह्मचर्यत्वनो संयोग थवाथी पोते विद्याध्ययन बहु सारं करी शक्या. ते समयनी शिक्षानी पद्धतिनी अनुसार तेमणे संस्कृत, प्राकृत भाषामां अने तेनी साथे संबंध धरावती विविध विद्याओमां बहु सारी व्युत्पत्ति प्राप्त करी हती. समयना वहन साथे तेमनामां चारित्र, ज्ञान अने क्रियानो संपूर्ण विकास थयो, त्यारे तेमना गुरुए तेमने वि. सं० १४२६ मां पाटणमां सूरिपद आप्युं. ते पछी आगळ जतां वि. सं० १४४५ ना फागण वदी ११ ना दिवसे गच्छनायकनी पद्वीपर तेमनी प्रतिष्ठा थइ. गच्छ अने संघ उपर तेमनो सारो प्रभाव
१-व्याख्यान पद्धतिमां "थालदेश" एवो उल्लेख छे.
२-व्याख्यान पद्धतिमां "वस्तो" भने आ गच्छनी गुर्जर पट्टावलीमा "वस्तपाल" नामछे ते ठीक लागे छे.
