________________
(१०.३०५-३०५)
तिकवण्णना
१७७
समाधिस्स, नत्थि पञ्जाय, नत्थि विमुत्तिया । इमेहि द्वादसहि धम्मेहि समन्नागतस्स बुद्धस्स भगवतो नत्थि दवा, नत्थि रवा, नत्थि अप्फुटं, नत्थि वेगायितत्तं, नत्थि अब्यावटमनो, नत्थि अप्पटिसङ्खानुपेक्खाति ।
तत्थ अप्पटिसङ्खानुपेक्खाति अञाणुपेक्खा । सेसं वुत्तनयमेव | एत्थ च तथागतस्स आजीवपारिसुद्धिं कायवचीमनोसमाचारपारिसुद्धियाव सङ्गहेत्वा समाचारत्तयवसेन महाथेरेन तिको देसितो।
किञ्चनाति किञ्चिक्खा। इमे पन रागादयो पलिबुन्धनद्वेन किञ्चना वियाति किञ्चना। तेनाह "किञ्चनाति पलिबोधा"ति |
अनुदहनटेनाति अनु अनु दहनटेन । रागादयो अरूपधम्मा इत्तरक्खणा कथं अनुदहन्तीति आसवं निवत्तेतुं “तत्थ वत्थूनी"ति वुत्तं, दट्टब्बानीति वचनसेसो । तत्थाति तस्मिं रागादीनं अनुदहनटे । वत्थूनीति सासने, लोके च पाकटत्ता पच्चक्खभूतानि कारणानि । रागो उप्पनो तिखिणकरो हुत्वा । तस्मा तंसमुट्ठाना तेजोधातु अतिविय तिखिणभावेन सद्धिं अत्तना सहजातधम्मेहि हदयप्पदेसं झापेसि यथा तं बाहिरा तेजोधातु सनिस्सयं । तेन सा भिक्खुनी सुपतो विय ब्याधि झायित्वा मता| तेनाह "तेनेव झायित्वा कालमकासी"ति । दोसस्स निस्सयानं दहनता पाकटा एवाति इतरं दस्सेतुं "मोहवसेन ही"तिआदि वुत्तं । अतिवत्तित्वाति अतिक्कमित्वा ।
कामं आहुनेय्यग्गिआदयो तयो अग्गी ब्राह्मणेहि इच्छिता सन्ति, ते पन तेहि इच्छितमत्ता, न सत्तानं तादिसा अत्थसाधका । ये पन सत्तानं अत्थसाधका, ते दस्सेतुं “आहुनं बुच्चती"तिआदि वुत्तं । तत्थ आदरेन हुननं पूजनं आहुनन्ति सक्कारो “आहुनन्ति वुच्चति, तं आहुनं अरहन्ति। तेनाह भगवा “आहुनेय्याति भिक्खवे मातापितूनमेतं अधिवचन"न्ति (इतिवु० १०६)। यदग्गेन च ते पुत्तानं बहुकारताय आहुनेय्याति तेसु सम्मापटिपत्ति नेसं हितसुखावहा, तदग्गेन तेसु मिच्छापटिपत्ति अहितदुक्खावहाति आह “तेसु...पे०... निब्बत्तन्ती"ति । स्वायमत्थोति यो मातापितूनं अत्तनो उपरि विप्पटिपन्नानं पुत्तानं अनुदहनस्स पच्चयभावेन अनुदहनट्ठो, सो अयमत्थो । मित्तविन्दकवत्थुनाति मित्तविन्दकस्स नाम मातरि विप्पटिपन्नस्स पुरिसस्स ताय एव विप्पटिपत्तिया चिरतरं कालं आपायिकदुक्खानुभवनदीपनेन वत्थुना वेदितब्बो।
177
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org