________________
२०
दीघनिकाये पाथिकवग्गट्ठकथा
(२.६१-६२)
मत्त तानिस्सरणपच्चवेक्षणपरिभोगमत्तम्पि न करोति । लाभसक्कारसिलोकनिकन्तिहेतूति लाभादीसु तण्हाहेतु ।
६१. संभक्खेतीति संखादति । असनिविचक्कन्ति विचक्कसण्ठाना असनियेव । इदं वुत्तं होति “असनिविचक्कं इमस्स दन्तकूटं मूलबीजादीसु न किञ्चि न संभुञ्जति । अथ च पन नं समणप्पवादेन समणोति सञ्जानन्ती"ति । एवं अपसादेति अवक्खिपति | इदं तिथियवसेन आगतं । भिक्खुवसेन पनेत्थ अयं योजना, अत्तना धुतङ्गधरो होति, सो अखं एवं अपसादेति “किं समणा नाम इमे समणम्हाति वदन्ति, धुतङ्गमत्तम्पि नत्थि, उद्देसभत्तादीनि परियेसन्ता पच्चयबाहुल्लिका विचरन्तीति । लूखाजीविन्ति अचेलकादिवसेन वा धुतङ्गवसेन वा लूखाजीविं। इस्सामछरियन्ति परस्स सक्कारादिसम्पत्तिखीयनलक्खणं इस्सं, सक्कारादिकरणअक्खमनलक्खणं मच्छरियञ्च ।
६२. आपाथकनिसादी होतीति मनुस्सानं आपाथे दस्सनट्ठाने निसीदति । यत्थ ते पस्सन्ति, तत्थ ठितो वग्गुलिवतं चरति, पञ्चातपं तप्पति, एकपादेन तिट्ठति, सूरियं नमस्सति । सासने पब्बजितोपि समादिन्नधुतङ्गो सब्बरत्तिं सयित्वा मनुस्सानं चक्खुपथे तपं करोति, महासायन्हेयेव चीवरकुटिं करोति, सूरिये उग्गते पटिसंहरति, मनुस्सानं आगतभावं अत्वा घण्डिं पहरित्वा चीवरं मत्थके ठपेत्वा चङ्कमं ओतरति, सम्मुञ्जनिं गहेत्वा विहारङ्गणं सम्मज्जति ।
अत्तानन्ति अत्तनो गुणं अदस्सयमानोति एत्थ अ-कारो निपातमत्तं, दस्सयमानोति अत्थो । इदम्पि मे तपस्मिन्ति इदम्पि कम्मं ममेव तपस्मिं, पच्चत्ते वा भुम्मं, इदम्पि मम तपोति अत्थो । सो हि असुकस्मिं ठाने अचेलको अस्थि मुत्ताचारोतिआदीनि सुत्वा अम्हाकं एस तपो, अम्हाकं सो अन्तेवासिकोतिआदीनि भणति । असुकस्मिं वा पन ठाने पंसुकूलिको भिक्खु अत्थीतिआदीनि सुत्वा अम्हाकं एस तपो, अम्हाकं सो अन्तेवासिकोतिआदीनि भणति ।
किञ्चिदेवाति किञ्चि वज्जं दिद्विगतं वा। पटिच्छन्नं सेवतीति यथा अञ्चे न जानन्ति, एवं सेवति । अक्खममानं आह खमतीति अरुच्चमानंयेव रुच्चति मेति वदति । अत्तना कतं अतिमहन्तम्पि वज्जं अप्पमत्तकं कत्वा पञपेति, परेन कतं दुक्कटमत्तं वीतिक्कमम्पि पाराजिकसदिसं कत्वा दस्सेति । अनुज्ञेय्यन्ति अनुजानितब् अनुमोदितब्बं ।
20
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org.