________________
४२
दीघनिकाये महावग्गट्ठकथा
(१.५०-५४)
पञायिस्सतीति इधापि याय जातिया सति इदं द्वयं पञ्जायति, धिक्कता सा जाति, अजातं खेमन्ति जातिया मूलं खणन्तो निसीदि, दुतियेन सल्लेन विद्धो विय ।
कालङ्कतपुरिसवण्णना
५०. विलातन्ति सिविकं । पेतन्ति इतो पटिगतं । कालङ्कतन्ति कतकालं, यत्तकं तेन कालं जीवितब्बं, तं सब्बं कत्वा निट्ठपेत्वा मतन्ति अत्थो । इमम्पिस्स पुरिमनयेनेव ब्रह्मानो दस्सेसुं । यत्र हि नामाति इधापि याय जातिया सति इदं तयं पञ्जायति, धिक्कता सा जाति, अजातं खेमन्ति जातिया मूलं खणन्तो निसीदि, ततियेन सल्लेन विद्धो विय ।
पब्बजितवण्णना
५२. भण्डुन्ति मुण्डं। इमम्पिस्स पुरिमनयेनेव ब्रह्मानो दस्सेसुं। साधु धम्मचरियातिआदीसु अयं देव धम्मचरणभावो साधूति चिन्तेत्वा पब्बजितोति एवं एकमेकस्स पदस्स योजना वेदितब्बा। सब्बानि चेतानि दसकुसलकम्मपथवेवचनानेव । अवसाने पन अविहिंसाति करुणाय पुब्बभागो। अनुकम्पाति मेत्ताय पुब्बभागो । तेनहीति उय्योजनत्थे निपातो। पब्बजितं हिस्स दिस्वा चित्तं पब्बज्जाय निन्नं जातं । अथ तेन सद्धिं कथेतुकामो हुत्वा सारथिं उय्योजेन्तो तेन हीतिआदिमाह ।
बोधिसत्तपब्बज्जावण्णना
५४. अथ खो, भिक्खवेति - “पब्बजितस्स साधु धम्मचरिया'तिआदीनि च अञञ्च बहु महाजनकायेन रक्खियमानस्स पुत्तदारसम्बाधे घरे वसतो आदीनवपटिसंयुत्तञ्चेव मिगभूतेन चेतसा यथासुखं वने वसतो पब्बजितस्स विवेकानिसंसपटिसंयुत्तञ्च धम्मिं कथं सुत्वा पब्बजितुकामो हुत्वा - अथ खो, भिक्खवे, विपस्सी कुमारो सारथिं आमन्तेसि ।
इमानि चत्तारि दिस्वा पब्बजितं नाम सब्बबोधिसत्तानं वंसोव तन्तियेव पवेणीयेव । अजेपि च बोधिसत्ता यथा अयं विपस्सी कुमारो, एवं चिरस्सं चिरस्सं पस्सन्ति । अम्हाकं पन बोधिसत्तो चत्तारिपि एकदिवसंयेव दिस्वा महाभिनिक्खमनं निक्खमित्वा
42
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org