________________
१०. पायासिराजञ्जसुत्तवण्णना
४०६. एवं मे सुतन्ति पायासिराजझसुत्तं । तत्रायमपुब्बपदवण्णना- आयस्माति पियवचनमेतं । कुमारकस्सपोति तस्स नामं। कुमारकाले पब्बजितत्ता पन भगवता "कस्सपं पक्कोसथ, इदं फलं वा खादनीयं वा कस्सपस्स देथा'"ति वुत्ते “कतरकस्सपस्सा'ति । “कुमारकस्सपस्सा"ति एवं गहितनामत्ता ततो पट्ठाय वुड्डकालेपि "कुमारकस्सपो" त्वेव वुच्चति । अपिच रञो पोसावनिकपुत्तत्तापि तं कुमारकस्सपोति सञ्जानिंसु।
अयं पनस्स पुब्बयोगतो पट्ठाय आविभावकथा- थेरो किर पदुमुत्तरस्स भगवतो काले सेट्ठिपुत्तो अहोसि । अथेकदिवसं भगवन्तं चित्रकथिं एकं अत्तनो सावकं एतदग्गे ठपेन्तं दिस्वा भगवतो सत्ताहं दानं दत्वा “अहम्पि भगवा अनागते एकस्स बुद्धस्स अयं थेरो विय चित्रकथी सावको भवामी"ति पत्थनं कत्वा पुञानि करोन्तो कस्सपस्स भगवतो सासने पब्बजित्वा विसेसं निब्बत्तेतुं नासक्खि । तदा किर परिनिब्बुतस्स भगवतो सासने ओसक्कन्ते पञ्च भिक्खू निस्सेणिं बन्धित्वा पब्बतं आरुय्ह समणधम्मं अकंसु । सङ्घत्थेरो ततियदिवसे अरहत्तं पत्तो, अनुथेरो चतुत्थदिवसे अनागामी अहोसि, इतरे तयो विसेसं निब्बत्तेतुं असक्कोन्ता देवलोके निब्बत्ता ।
तेसं एकं बुद्धन्तरं देवेसु च मनुस्सेसु च सम्पत्तिं अनुभवन्तानं एको तक्कसिलायं राजकुले निब्बत्तित्वा पक्कुसाति नाम राजा हुत्वा भगवन्तं उद्दिस्स पब्बजित्वा राजगहं उद्दिस्स आगच्छन्तो कुम्भकारसालायं भगवतो धम्मदेसनं सुत्वा अनागामिफलं पत्तो। एको एकस्मिं समुद्दपट्टने कुलघरे निब्बत्तित्वा नावं आरुय्ह भिन्ननावो दारुचीरानि निवासेत्वा लाभसम्पत्तिं पत्तो “अहं अरहा"ति चित्तं उप्पादेत्वा “न त्वं अरहा, गच्छ, सत्थारं उपसङ्कमित्वा पऽहं पुच्छा"ति अत्थकामाय देवताय चोदितो तथा कत्वा अरहत्तफलं पत्तो।
357
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
