________________
(८.३५५-३५५)
मघमाणववत्थु
२७७
इदानि तापि तं दिस्वा - “पस्सथ, भो अम्हाकं अय्याय मुखं कक्कटकविज्झनसूलसदिस"न्तिआदीनि वदन्तियो केळिं अकंसु । सा अतिविय अट्टियमाना सक्कं देवराजानं आह - “महाराज, इमानि सुवण्णरजतमणिविमानानि वा नन्दापोक्खरणी वा मव्ह किं करिस्सति, जातिभूमियेव महाराज सत्तानं सुखा, मं तत्थेव कन्दरपादे विस्सज्जेही"ति । सक्को तं तत्थ विस्सज्जेत्वा "मम वचनं करिस्ससी'ति आह । करिस्सामि, महाराजाति। पञ्च सीलानि गहेत्वा अखण्डानि कत्वा रक्ख, कतिपाहेन तं एतासं जेट्टिकं करिस्सामीति । सा तथा अकासि ।
सक्को कतिपाहस्स अच्चयेन “सक्का नु खो सीलं रक्खितु"न्ति गन्त्वा मच्छरूपेन उत्तानको हुत्वा तस्सा पुरतो उदकपिढे ओसरति, सा “मतमच्छको भविस्सती"ति गन्त्वा सीसे अग्गहेसि । मच्छो नङ्गुटुं चालेसि । सा “जीवति म "ति उदके विस्सज्जेसि । सक्को आकासे ठत्वा “साधु, साधु, रक्खसि सिक्खापदं, एवं तं रक्खमानं कतिपाहेनेव नाटकानं जेट्ठिकं करिस्सामी"ति आह । तस्सापि पञ्च वस्ससतानि आयु अहोसि । एकदिवसम्पि उदरपूरं नालत्थं, सुक्खित्वा परिसुक्खित्वा मिलायमानापि सीलं अखण्डेत्वा कालङ्कृत्वा बाराणसियं कुम्भकारगेहे निब्बत्ति ।
__ सक्को "कुहिं निब्बत्ता'"ति ओलोकेन्तो दिस्वा “ततो इध आनेतुं न सक्का, जीवितवुत्तिमस्सा दस्सामी"ति सुवण्णएळालुकानं यानकं पूरेत्वा मज्झे गामस्स महल्लकवेसेन निसीदित्वा “एळालुकानि गण्हथा''ति उक्कुट्टिमकासि । समन्ता गामवासिका आगन्त्वा “देहि, ताता'"ति आहंसु । अहं सीलरक्खकानं देमि, तुम्हे सीलं रक्खथाति । तात मयं सीलं नाम कीदिसन्तिपि न जानाम, मूलेन देहीति । “सीलरक्खकानंयेव दम्मी"ति आह । “एथ, रे कोसि अयं एळालुकमहल्लको"ति सब्बे निवत्तिंसु ।
सा दारिका पुच्छि – “अम्म, तुम्हे एळालुकत्थाय गता तुच्छहत्थाव आगता"ति । कोसि, अम्म, एळालुकमहल्लको “अहं सीलरक्खकानं दम्मी"ति वदति, नूनिमस्स दारिका सीलं खादित्वा वत्तन्ति, मयं सीलमेव न जानामाति । सा "मय्हं आनीतं भविस्सती"ति गन्त्वा “एळालुकं, तात, देही"ति आह । “त्वं सीलानि रक्खसि अम्मा'"ति ? “आम, तात रक्खामी''ति । इदं मया तुम्हमेव आभतन्ति गेहद्वारे यानेन सद्धिं ठपेत्वा पक्कामि । सापि यावजीवं सीलं रक्खित्वा चवित्वा वेपचित्तिअसुरस्स धीता हुत्वा निब्बत्ति ।
277
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org