________________
२३०
दीघनिकाये महावग्गट्ठकथा
(६.३१२-३१८)
३१२. अन्भुग्गच्छीति अभिउग्गच्छि। तदा किर मनुस्सानं "न ब्रह्मना सद्धिं अमन्तेत्वा सक्का एवं सकलजम्बदीपं अनसासित"न्ति निसिन्ननिसिन्नद्राने अयमेव कथा पवत्तित्थ । न खो पनाहन्ति महापरिसो किर- "अयं महं अभतो वणो उम्पन्नो. वण्णुप्पत्ति खो पन न भारिया, उप्पन्नस्स वण्णस्स रक्खनमेव भारियं, अयञ्च मे अचिन्तेत्वा अमन्तेत्वा करोन्तस्सेव वण्णो उप्पन्नोव, चिन्तेत्वा मन्तेत्वा करोन्तस्स पन वित्थारिकतरो भविस्सती"ति ब्रह्मदस्सने उपायं परियेसन्तो तं दिस्वा सुतं खो पन मेतन्तिआदिअत्थं परिवितक्केसि ।
३१३. येन रेणु राजा तेनुपसङ्कमीति एवं मे अन्तरा दबुकामो वा सल्लपितुकामो वा न भविस्सति, यतो छिन्नपलिबोधो सुखं विहरिस्सामीति पलिबोधुपच्छेदनत्थं उपसङ्कमि, एस नयो सब्बत्थ।
३१६. सादिसियोति समवण्णा समजातिका ।
३१७. नवं सन्धागारं कारेत्वाति रत्तिट्ठानदिवाट्ठानचङ्कमनसम्पन्नं वस्सिके चत्तारो मासे वसनक्खमं बहि नळपरिक्खित्तं विचित्तं आवसथं कारेत्वा । करुणं झानं झायीति करुणाय तिकचतुक्कज्झानं झायि, करुणामुखेन पनेत्थ अवसेसापि तयो ब्रह्मविहारा गहिताव | उक्कण्ठना परितस्सनाति झानभूमियं ठितस्स अनभिरतिउक्कण्ठना वा भयपरितस्सना वा नत्थि, ब्रह्मनो पन आगमनपत्थना आगमनतण्हा अहूति अत्थो ।
ब्रह्मनासाकच्छावण्णना ३१८. भयन्ति चित्तुत्रासभयमेव । अजानन्ताति अजानमाना । कथं जानेमु तं मयन्ति (दी० नि० २.१७९) मयं किन्ति तं जानाम, अयं कत्थवासिको, किन्नामो, किं गोत्तोतिआदीनं आकारानं केन आकारेन तं धारयामाति अत्थो ।
मं वे कुमारं जानन्तीति मं “कुमारो"ति “दहरो'"ति जानन्ति । ब्रह्मलोकेति सेट्ठलोके । सनन्तनन्ति चिरतनं पोराणकं । अहं सो पोराणकुमारो सनमारो नाम ब्रह्माति दस्सेति । एवं गोविन्द जानाहीति गोविन्द पण्डित, त्वं एवं जानाहि, एवं मं धारेहि ।
230
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org