________________
(५.२८४-२८४)
सनमारकथावण्णना
२०९
सनकुमारकथावण्णना
२८४. अनभिसम्भवनीयोति अपत्तब्बो, न तं देवा तावतिंसा पस्सन्तीति अत्थो । चक्खुपथस्मिन्ति चक्खुपसादे आपाथे वा । सो देवानं चक्खुस्स आपाथे सम्भवनीयो पत्तब्बो न होति, न अभिभवतीति वुत्तं होति । हेट्ठा हेट्ठा हि देवता उपरूपरि देवानं ओळारिकं कत्वा मापितमेव अत्तभावं पस्सितुं सक्कोन्ति, वेदपटिलाभन्ति तुट्टिपटिलाभं । अधुनाभिसित्तो रज्जेनाति सम्पति अभिसित्तो रज्जेन । अयं पनत्थो दुट्ठगामणिअभयवत्थुना दीपेतब्बो
सो किर द्वत्तिंस दमिळराजानो विजित्वा अनुराधपुरे पत्ताभिसेको तुट्ठसोमनस्सेन मासं निदं न लभि, ततो- “निदं न लभामि, भन्ते"ति भिक्खुसङ्घस्स आचिक्खि । तेन हि, महाराज, अज्ज उपोसथं अधिट्ठाहीति । सो च उपोसथं अधिट्ठासि । सङ्घो गन्त्वा - “चित्तयमकं सज्झायथा"ति अट्ठ आभिधम्मिकभिक्खू पेसेसि । ते गन्त्वा - “निपज्ज त्वं, महाराजा,''ति वत्वा सज्झायं आरभिंसु । राजा सज्झायं सुणन्तोव निदं ओक्कमि । थेराराजानं मा पबोधयित्थाति पक्कमिंसु । राजा दुतियदिवसे सूरियुग्गमने पबुज्झित्वा थेरे अपस्सन्तो- “कुहिं अय्या"ति पुच्छि। तुम्हाकं निद्दोक्कमनभावं अत्वा गताति । नत्थि, भो, मय्हं अय्यकस्स दारकानं अजाननकभेसज्जं नाम, याव निद्दाभेसज्जम्पि जानन्ति येवाति आह ।
पञ्चसिखोति पञ्चसिखगन्धब्बसदिसो हुत्वा । पञ्चसिखगन्धब्बदेवपुत्तस्स किर सब्बदेवता अत्तभावं ममायन्ति । तस्मा ब्रह्मापि तादिसंयेव अत्तभावं निम्मिनित्वा पातुरहोसि । पल्लङ्केन निसीदीति पल्लङ्कं आभुजित्वा निसीदि ।
विस्सट्ठोति सुमुत्तो अपलिबुद्धो । विनेय्योति अत्थविज्ञापनो । मञ्जूति मधुरो मुदु । सवनीयोति सोतब्बयुत्तको कण्णसुखो। बिन्दूति एकग्घनो। अविसारीति सुविसदो अविप्पकिण्णो। गम्भीरोति नाभिमूलतो पट्ठाय गम्भीरसमुट्ठितो, न जिव्हादन्तओट्ठतालुमत्तप्पहारसमुट्ठितो । एवं समुट्टितो हि अमधुरो च होति, न च दूरं सावेति । निनादीति महामेघमुदिङ्गसद्दो विय निन्नादयुत्तो। अपिचेत्थ पच्छिमं पच्छिमं पदं पुरिमस्स पुरिमस्स अत्थोयेवाति वेदितब्बो। यथापरिसन्ति यत्तका परिसा, तत्तकमेव विज्ञापेति । अन्तो परिसायं येवस्स सद्दो सम्परिवत्तति, न बहिद्धा विधावति । ये हि
209
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org