________________
११२
दीघनिकायो-३
(३.७.२०७-२०८)
होति चिरट्ठितिको, दीघमायुं पालेति, न सक्का होति अन्तरा जीविता वोरोपेतुं पच्चत्थिकेहि पच्चामित्तेहि समणेन वा ब्राह्मणेन वा देवेन वा मारेन वा ब्रह्मना वा केनचि वा लोकस्मिं । बुद्धो समानो इदं लभति'। एतमत्थं भगवा अवोच ।
२०७. तत्थेतं वुच्चति -
"मारणवधभयत्तनो विदित्वा,
पटिविरतो परं मारणायहोसि । तेन सुचरितेन सग्गमगमा,
सुकतफलविपाकमनुभोसि ।। “चविय पुनरिधागतो समानो,
पटिलभति इध तीणि लक्खणानि । भवति विपुलदीघपासण्डिको,
ब्रह्माव सुजु सुभो सुजातगत्तो ।।
"सुभुजो सुसु सुसण्ठितो सुजातो,
मुदुतलुनङ्गुलियस्स होन्ति । दीघा तीभि पुरिसवरग्गलक्खणेहि,
चिरयपनाय कुमारमादिसन्ति ।।
"भवति यदि गिही चिरं यति,
चिरतरं पब्बजति यदि ततो हि । यापयति च वसिद्धिभावनाय,
इति दीघायुकताय तं निमित्त"न्ति ।।
(६) सत्तुस्सदतालक्खणं
२०८. “यम्पि, भिक्खवे, तथागतो पुरिमं जातिं पुरिमं भवं पुरिमं निकेतं पुब्बे मनुस्सभूतो समानो दाता अहोसि पणीतानं रसितानं खादनीयानं भोजनीयानं सायनीयानं
112
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
