________________
दीघनिकायो-२
(२.१.३-५)
भिक्खूनं इमं कथासल्लापं । अथ खो भगवा उट्ठायासना येन करेरिमण्डलमाळो तेनुपसङ्कमि; उपसङ्कमित्वा पञत्ते आसने निसीदि, निसज्ज खो भगवा भिक्खू आमन्तेसि- “कायनुत्थ, भिक्खवे, एतरहि कथाय सन्निसिन्ना; का च पन वो अन्तराकथा विप्पकता'"ति ?
___एवं वुत्ते ते भिक्खू भगवन्तं एतदवोचुं- “इध, भन्ते, अम्हाकं पच्छाभत्तं पिण्डपातपटिक्कन्तानं करेरिमण्डलमाळे सन्निसिन्नानं सन्निपतितानं पुब्बेनिवासपटिसंयुत्ता धम्मी कथा उदपादि - ‘इतिपि पुब्बेनिवासो इतिपि पुब्बेनिवासो'ति । अयं खो नो, भन्ते, अन्तराकथा विप्पकता | अथ भगवा अनुप्पत्तो''ति ।
३. “इच्छेय्याथ नो तुम्हे, भिक्खवे, पुब्बेनिवासपटिसंयुत्तं धम्मिं कथं सोतु"न्ति ? "एतस्स, भगवा, कालो; एतस्स, सुगत, कालो; यं भगवा पुब्बेनिवासपटिसंयुत्तं धम्मिं कथं करेय्य, भगवतो सुत्वा भिक्खू धारेस्सन्तीति । "तेन हि, भिक्खवे, सुणाथ साधुकं मनसि करोथ भासिस्सामी''ति । “एवं, भन्ते'"ति खो ते भिक्खू भगवतो पच्चस्सोसुं । भगवा एतदवोच
४. “इतो सो, भिक्खवे, एकनवुतिकप्पे यं विपस्सी भगवा अरहं सम्मासम्बुद्धो लोके उदपादि । इतो सो, भिक्खवे, एकतिंसे कप्पे यं सिखी भगवा अरहं सम्मासम्बुद्धो लोके उदपादि । तस्मि व खो, भिक्खवे, एकतिसे कप्पे वेस्सभू भगवा अरहं सम्मासम्बुद्धो लोके उदपादि । इमस्मिञ्चेव खो, भिक्खवे, भद्दकप्पे ककुसन्धो भगवा अरहं सम्मासम्बुद्धो लोके उदपादि। इमस्मि व खो, भिक्खवे, भद्दकप्पे कोणागमनो भगवा अरहं सम्मासम्बुद्धो लोके उदपादि । इमस्मि व खो, भिक्खवे, भद्दकप्पे कस्सपो भगवा अरहं सम्मासम्बुद्धो लोके उदपादि । इमस्मि व खो, भिक्खवे, भद्दकप्पे अहं एतरहि अरहं सम्मासम्बुद्धो लोके उप्पन्नो ।
५. “विपस्सी, भिक्खवे, भगवा अरहं सम्मासम्बुद्धो खत्तियो जातिया अहोसि, खत्तियकुले उदपादि । सिखी, भिक्खवे, भगवा अरहं सम्मासम्बुद्धो खत्तियो जातिया अहोसि, खत्तियकुले उदपादि । वेस्सभू, भिक्खवे, भगवा अरहं सम्मासम्बुद्धो खत्तियो जातिया अहोसि, खत्तियकुले उदपादि । ककुसन्धो, भिक्खवे, भगवा अरहं सम्मासम्बुद्धो ब्राह्मणो जातिया अहोसि, ब्राह्मणकुले उदपादि । कोणागमनो, भिक्खवे, भगवा अरहं
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org