________________
(२.१०.४३७-४३७)
१०. पायासिसुत्तं
२५९
इच्छेय्याम साणं वा साणसुत्तं वा साणियो वा खोमं वा खोमसुत्तं वा खोमदुस्सं वा कप्पासं वा कप्पासिकसुत्तं वा कप्पासिकदुस्सं वा अयं वा लोहं वा तिपुं वा सीसं वा सज्झं वा, इदं पहूतं सुवण्णं छड्डितं । तेन हि, सम्म, त्वञ्च साणभारं छड्डेहि, अहञ्च सज्झभारं छड्डेस्सामि, उभो सुवण्णभार आदाय गमिस्सामा ति। अयं खो मे, सम्म, साणभारो दूराभतो च सुसन्नद्धो च, अलं मे त्वं पजानाहीति । अथ खो सो सहायको सज्झभारं छड्दुत्वा सुवण्णभारं आदियि ।
ते येन सको गामो तेनुपसङ्कमिंसु । तत्थ यो सो सहायको साणभारं आदाय अगमासि, तस्स नेव मातापितरो अभिनन्दिंसु, न पुत्तदारा अभिनन्दिंसु, न मित्तामच्चा अभिनन्दिंसु, न च ततोनिदानं सुखं सोमनस्सं अधिगच्छि। यो पन सो सहायको सुवण्णभारं आदाय अगमासि, तस्स मातापितरोपि अभिनन्दिंसु, पुत्तदारापि अभिनन्दिंसु, मित्तामच्चापि अभिनन्दिंसु, ततोनिदानञ्च सुखं सोमनस्सं अधिगच्छि । “एवमेव खो त्वं, राजञ, साणभारिकूपमो मछे पटिभासि । पटिनिस्सज्जेतं, राजञ, पापकं दिट्ठिगतं; पटिनिस्सज्जेतं, राजञ, पापकं दिट्टिगतं । मा ते अहोसि दीघरत्तं अहिताय दुक्खाया'ति ।
सरणगमनं
४३७. “पुरिमेनेव अहं ओपम्मेन भोतो कस्सपस्स अत्तमनो अभिरद्धो । अपि चाहं, इमानि विचित्रानि पञ्हापटिभानानि सोतुकामो एवाहं भवन्तं कस्सपं पच्चनीकं कातब्बं अमञिस्सं । अभिक्कन्तं, भो कस्सप, अभिक्कन्तं, भो कस्सप । सेय्यथापि, भो कस्सप, निक्कुज्जितं वा उक्कुज्जेय्य, पटिच्छन्नं वा विवरेय्य, मूळहस्स वा मग्गं आचिक्खेय्य, अन्धकारे वा तेलपज्जोतं धारेय्य 'चक्खुमन्तो रूपानि दक्खन्तीति । एवमेवं भोता कस्सपेन अनेकपरियायेन धम्मो पकासितो। एसाहं, भो कस्सप, तं भवन्तं गोतमं सरणं गच्छामि, धम्मञ्च, भिक्खुसङ्घञ्च । उपासकं मं भवं कस्सपो धारेतु अज्जतग्गे पाणुपेतं सरणं गतं ।
“इच्छामि चाहं, भो कस्सप, महायजं यजितुं, अनुसासतु मं भवं कस्सपो, यं ममस्स दीघरत्तं हिताय सुखाया''ति ।
259
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
