________________
(२.१०.४३४-४३५)
१०. पायासिसुत्तं
२५७
अक्खधुत्तकउपमा
४३४. “तेन हि, राजञ, उपमं ते करिस्सामि, उपमाय मिधेकच्चे विजू पुरिसा भासितस्स अत्थं आजानन्ति । 'भूतपुब्बं, राजञ, द्वे अक्खधुत्ता अक्खेहि दिब्बिंसु । एको अक्खधुत्तो आगतागतं कलिं गिलति । अहसा खो दुतियो अक्खधुत्तो तं अक्खधुत्तं आगतागतं कलिं गिलन्तं, दिस्वा तं अक्खधुत्तं एतदवोच – 'त्वं खो, सम्म, एकन्तिकेन जिनासि. देहि मे. सम्म. अक्खे पजोहिस्सामी'ति । ‘एवं सम्मा'ति खो सो अक्खधुत्तो तस्स अक्खधुत्तस्स अक्खे पादासि । अथ खो सो अक्खधुत्तो अक्खे विसेन परिभावत्वा तं अक्खधुत्तं एतदवोच - ‘एहि खो, सम्म, अक्खेहि दिब्बिस्सामा'ति । ‘एवं सम्मा'ति खो सो अक्खधुत्तो तस्स अक्खधुत्तस्स पच्चस्सोसि । दुतियम्पि खो ते अक्खधुत्ता अक्खेहि दिबिंसु । दुतियम्पि खो सो अक्खधुत्तो आगतागतं कलिं गिलति । अद्दसा खो दुतियो अक्खधुत्तो तं अक्खधुत्तं दुतियम्पि आगतागतं कलिं गिलन्तं, दिस्वा तं अक्खधुत्तं एतदवोच
“लित्तं परमेन तेजसा, गिलमक्खं पुरिसो न बुज्झति । गिल रे गिल पापधुत्तक, पच्छा ते कटुकं भविस्सतीति ।।
"एवमेव खो त्वं, राजञ, अक्खधुत्तकूपमो मझे पटिभासि | पटिनिस्सज्जेतं, राजञ, पापकं दिट्ठिगतं; पटिनिस्सज्जेतं, राजञ, पापकं दिट्ठिगतं । मा ते अहोसि दीघरत्तं अहिताय दुक्खाया'ति ।
४३५. “किञ्चापि भवं कस्सपो एवमाह, अथ खो नेवाहं सक्कोमि इदं पापकं दिट्ठिगतं पटिनिस्सज्जितुं । राजापि मं पसेनदि कोसलो जानाति तिरोराजानोपि - ‘पायासि राजञो एवंवादी एवंदिट्ठी - इतिपि नत्थि परो लोको...पे०... विपाको'ति । सचाहं, भो कस्सप, इदं पापकं दिविगतं पटिनिस्सज्जिस्सामि, भविस्सन्ति मे वत्तारो- ‘याव बालो पायासि राजो अब्यत्तो दुग्गहितगाही'ति । कोपेनपि नं हरिस्सामि, मक्खेनपि नं हरिस्सामि, पलासेनपि नं हरिस्सामी'ति ।
257
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
