________________
(२.८.३७१-३७१)
८. सक्कपञ्चसुत्तं
२१३
“यं करोमसि ब्रह्मनो, समं देवेहि मारिस । तदज्ज तुम्हं कस्साम, हन्द सामं करोम ते ।।
“त्वमेव असि सम्बुद्धो, तुवं सत्था अनुत्तरो । सदेवकस्मिं लोकस्मिं, नत्थि ते पटिपुग्गलो''ति ।।
३७१. अथ खो सक्को देवानमिन्दो पञ्चसिखं गन्धब्बपुत्तं आमन्तेसि - "बहूपकारो खो मेसि त्वं, तात पञ्चसिख, यं त्वं भगवन्तं पठमं पसादेसि । तया, तात, पठमं पसादितं पच्छा मयं तं भगवन्तं दस्सनाय उपसङ्कमिम्हा अरहन्तं सम्मासम्बुद्धं | पेत्तिके वा ठाने ठपयिस्सामि, गन्धब्बराजा भविस्ससि, भद्दञ्च ते सूरियवच्छसं दम्मि, सा हि ते अभिपत्थिता''ति ।
अथ खो सक्को देवानमिन्दो पाणिना पथविं परामसित्वा तिक्खत्तुं उदानं उदानेसि - “नमो तस्स भगवतो अरहतो सम्मासम्बुद्धस्सा"ति ।
इमस्मिञ्च पन वेय्याकरणस्मिं भञ्जमाने सक्कस्स देवानमिन्दस्स विरजं वीतमलं धम्मचक्खं उदपादि- "यं किञ्चि समुदयधम्म, सब्बं तं निरोधधम्म"न्ति। अ सञ्च असीतिया देवतासहस्सानं, इति ये सक्केन देवानमिन्देन अज्झिट्ठपञ्हा पुट्ठा, ते भगवता ब्याकता । तस्मा इमस्स वेय्याकरणस्स सक्कपञ्हात्वेव अधिवचनन्ति ।
सक्कपञ्हसुत्तं निहितं अट्ठमं।
213
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
