________________
९८
दीघनिकायो-१
(१.४.३०३-३०३)
सङ्घसङ्घी गणीभूते येन गग्गरा पोक्खरणी तेनुपसङ्कमन्ते; दिस्वा खत्तं आमन्तेसि – “किं नु खो, भो खत्ते, चम्पेय्यका ब्राह्मणगहपतिका चम्पाय निक्खमित्वा सङ्घसङ्घी गणीभूता येन गग्गरा पोक्खरणी तेनुपसङ्कमन्तीति ? “अस्थि खो, भो, समणो गोतमो सक्यपुत्तो सक्यकुला पब्बजितो अङ्गेसु चारिकं चरमानो महता भिक्खुसङ्घन सद्धिं पञ्चमत्तेहि भिक्खुसतेहि चम्पं अनुप्पत्तो चम्पायं विहरति गग्गराय पोक्खरणिया तीरे । तं खो पन भवन्तं गोतमं एवं कल्याणो कित्तिसद्दो अब्भुग्गतो- 'इतिपि सो भगवा अरहं सम्मासम्बुद्धो विज्जाचरणसम्पन्नो सुगतो लोकविदू अनुत्तरो पुरिसदम्मसारथि सत्था देवमनुस्सानं बुद्धो भगवा'ति । तमेते भवन्तं गोतमं दस्सनाय उपसङ्कमन्ती"ति । तेन हि, भो खत्ते, येन चम्पेय्यका ब्राह्मणगहपतिका तेनुपसङ्कम; उपसङ्कमित्वा चम्पेय्यके ब्राह्मणगहपतिके एवं वदेहि - 'सोणदण्डो, भो, ब्राह्मणो एवमाह - आगमेन्तु किर भवन्तो, सोणदण्डोपि ब्राह्मणो समणं गोतमं दस्सनाय उपसङ्कमिस्सती'ति । “एवं, भो''ति खो सो खत्ता सोणदण्डस्स ब्राह्मणस्स पटिस्सुत्वा येन चम्पेय्यका ब्राह्मणगहपतिका तेनुपसङ्कमि; उपसङ्कमित्वा चम्पेय्यके ब्राह्मणगहपतिके एतदवोच - “सोणदण्डो भो ब्राह्मणो एवमाह – 'आगमेन्तु किर भवन्तो, सोणदण्डोपि ब्राह्मणो समणं गोतमं दस्सनाय उपसङ्कमिस्सती' ''ति ।
सोणदण्डगुणकथा ___३०३. तेन खो पन समयेन नानावेरज्जकानं ब्राह्मणानं पञ्चमत्तानि ब्राह्मणसतानि चम्पायं पटिवसन्ति केनचिदेव करणीयेन । अस्सोसुं खो ते ब्राह्मणा - “सोणदण्डो किर ब्राह्मणो समणं गोतमं दस्सनाय उपसङ्कमिस्सती''ति । अथ खो ते ब्राह्मणा येन सोणदण्डो ब्राह्मणो तेनुपसङ्कमिंसु; उपसङ्कमित्वा सोणदण्डं ब्राह्मणं एतदवोचुं- “सच्चं किर भवं सोणदण्डो समणं गोतमं दस्सनाय उपसङ्कमिस्सती"ति ? “एवं खो मे, भो, होति - 'अहम्पि समणं गोतमं दस्सनाय उपसङ्कमिस्सामी' ''ति ।
“मा भवं सोणदण्डो समणं गोतमं दस्सनाय उपसङ्कमि । न अरहति भवं सोणदण्डो समणं गोतमं दस्सनाय उपसमितुं । सचे भवं सोणदण्डो समणं गोतमं दस्सनाय उपसङ्कमिस्सति, भोतो सोणदण्डस्स यसो हायिस्सति, समणस्स गोतमस्स यसो अभिवड्डिस्सति । यम्पि भोतो सोणदण्डस्स यसो हायिस्सति, समणस्स गोतमस्स यसो
98
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org