________________
दीघनिकायो-१
पोक्खरसातिबुद्धुपसङ्कमनं
२९२. अथ खो ते ब्राह्मणा ब्राह्मणं पोक्खरसातिं एतदवोचुं - " अतिविकालो खो, भो, अज्ज समणं गोतमं दस्सनाय उपसङ्कमितुं । स्वेदानि भवं पोक्खरसाति समणं गोतमं दस्सनाय उपसङ्कमिस्सती 'ति । अथ खो ब्राह्मणो पोक्खरसाति सके निवेसने पणीतं खादनीयं भोजनीयं पटियादापेत्वा याने आरोपेत्वा, उक्कासु धारियमानासु उक्कट्ठाय निय्यासि । येन इच्छानङ्गलवनसण्डो तेन पायासि । यावतिका यानस्स भूमि, यानेन गन्त्वा याना पच्चोरोहित्वा पत्तिकोव येन भगवा तेनुपसङ्कमि । उपसङ्कमित्वा भगवता सद्धिं सम्मोदि, सम्मोदनीयं कथं सारणीयं वीतिसारेत्वा एकमन्तं निसीदि ।
९४
"आगमा
२९३. एकमन्तं निसिन्नो खो ब्राह्मणो पोक्खरसाति भगवन्तं एतदवोचनु खो इध, भो गोतम, अम्हाकं अन्तेवासी अम्बट्टो माणवो 'ति ? " आगमा खो ते, ब्राह्मण, अन्तेवासी अम्बट्टो माणवो 'ति । “अहु पन ते, भो गोतम, अम्बट्ठेन माणवेन सद्धिं कोचिदेव कथासल्लापो 'ति ? " अहु खो मे, ब्राह्मण, अम्बट्ठेन माणवेन सद्धिं कोचिदेव कथासल्लापो 'ति । " यथाकथं पन ते भो गोतम, अहु अम्बट्टेन माणवेन सद्धिं कोचिदेव कथासल्लापो "ति ? अथ खो भगवा यावतको अहोसि अम्बट्टेन माणवेन सद्धिं कथासल्लापो, तं सब्बं ब्राह्मणस्स पोक्खरसातिस्स आरोचेसि । एवं वुत्ते, ब्राह्मणो पोक्खरसाति भगवन्तं एतदवोच " बालो, भो गोतम, अम्बट्टो माणवो, खमतु भवं गोतमो अम्बट्टस्स माणवस्सा "ति । "सुखी होतु, ब्राह्मण, अम्बट्ठो माणवो 'ति ।
२९४. अथ खो ब्राह्मणो पोक्खरसाति भगवतो काये द्वत्तिंसमहापुरिसलक्खणानि समन्नेसि। अद्दसा खो ब्राह्मणो पोक्खरसाति भगवतो काये द्वत्तिंसमहापुरिसलक्खणानि येभुय्येन ठपेत्वा द्वे । द्वीसु महापुरिसलक्खणेसु कङ्क्षति विचिकिच्छति नाधिमुच्चति न सम्पसीदति – कोसोहिते च वत्थगुम्हे पहूतजिव्हताय च ।
-
( १.३.२९२-२९५)
२९५. अथ खो भगवतो एतदहोसि - “पस्सति खो मे अयं ब्राह्मणो पोक्खरसाति द्वत्तिंसमहापुरिसलक्खणानि येभुय्येन ठपेत्वा द्वे । द्वीसु महापुरिसलक्खणेसु कङ्क्षति विचिकिच्छति नाधिमुच्चति न सम्पसीदति - कोसोहिते च वत्थगुहे, पहूतजिव्हताय चा' 'ति । अथ खो भगवा तथारूपं इद्धाभिसङ्घारं अभिसङ्घासि । यथा अद्दस ब्राह्मणो पोक्खरसाति भगवतो कोसोहितं वत्थगुय्हं । अथ खो भगवा जिव्हं निन्नामेत्वा उभोपि
Jain Education International
94
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org