________________
ज्ञाताधर्मकथा
१७२ तए णं से पउमणाभे दारुएणं सारहिणा एवं वुत्ते समाणे आसुरुत्ते जाव तिवलिं भिडिं
णिडाले साहट्ट एवं वयासी- णो अप्पिणामि णं अहं देवाणुप्पिया! कण्हस्स वासुदेवस्स दोवइं। एस णं अहं सयमेव जुज्झसज्जो णिग्गच्छामि त्ति कट्ट दारुयं सारहिं एवं वयासीकेवलं भो ! रायसत्थेसु दूए अवज्झे त्ति कटु असक्कारिय असम्माणिय अवद्दारेणं णिच्छुभावेइ । तए णं से दारुए सारही पउमणाभेणं असक्कारिय जाव णिच्छढे समाणे जेणेव कण्हे वासुदेवे तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता करयल जाव कण्हं एवं वयासी- एवं खल अहं सामी ! तुब्भं वयणेणं अमरकंका रायहाणिं गए जाव णिच्छुभावेइ । तए णं से पउमणाभे बलवाउयं सद्दावेइ, सद्दावित्ता एवं वयासी- खिप्पामेव भो देवाणप्पिया! आभिसेक्कं हत्थिरयणं पडिकप्पेह | तयाणंतरं च णं छेयायरिय-उवदेसमइ जाव उवणेइ । तए णं से पउमणाहे सण्णद्ध जाव अभिसेक्कं हत्थिरयणं दुरुहइ, दुरुहित्ता हयगय जाव जेणेव कण्हे वासुदेवे तेणेव पहारेत्थ गमणाए । तए णं से कण्हे वासुदेवे पउमणाभं रायाणं एज्जमाणं पासइ, पासित्ता ते पंच पंडवे एवं वयासी- हं भो दारगा ! किं तुब्भे पउमणाभेणं सद्धिं जुज्झिहिह उदाहु पेच्छिहिह ? तए णं पंच पंडवा कण्हं वासुदेवं एवं वयासी- अम्हे णं सामी ! जुज्झामो, तुब्भे पेच्छह। तए णं पंच पंडवे सण्णद्ध जाव पहरणा रहे दुरुहंति, दुरुहित्ता जेणेव पउमणाभे राया तेणेव उवागच्छंति, उवागच्छित्ता एवं वयासी- अम्हे वा पउमणाभे वा राय त्ति कट्ट पउमणाभेणं सद्धिं संपलग्गा यावि होत्था । तए णं से पउमणाभे राया ते पंच पंडवे खिप्पामेव हय-महिय- पवरवीर- घाइय- विवडियचिंधधय-पडागे जाव दिसोदिसिं पडिसेहेइ । तए णं ते पंच पंडवा पउमणाभेण रण्णा हयमहिय-पवर जाव पडिसेहिया समाणा अत्थामा जाव आधारणिज्ज ति कट्ट जेणेव कण्हे वासुदेवे तेणेव उवागच्छति । तए णं से कण्हे वासुदेवे ते पंच पंडवे एवं वयासी- कहण्णं तुब्भे देवाणुप्पिया ! पउमणाभेण रण्णा सद्धिं संपलग्गा ? तए णं ते पंच पंडवा कण्हं वासुदेवं एवं वयासी- एवं खलु देवाणुप्पिया ! अम्हे तुब्भेहिं अब्भण्ण्णाया समाणा सण्णद्ध-बद्ध-वम्मिय-कवया रहे दुरुहामो, दुहित्ता जेणेव पउमणाभे जाव पडिसेहेइ । तए णं कण्हे वासुदेवे ते पंच पंडवे एवं वयासी- जइ णं तुब्भे देवाणुप्पिया! एवं वयंताअम्हे, णो पउमणाभे राय त्ति कट्ट पउमणाभेणं सद्धिं संपलग्गंता तो णं तुब्भे णो पउमणाहे हय-महिय-पवर जाव पडिसेहित्था । तं पेच्छह णं तुब्भे देवाणुप्पिया ! “अहं राया, णो पउमणाभे" त्ति कट्ट पउमणाभेणं रण्णा सद्धिं जुज्झामि; रहं दुरुहइ, दुरुहित्ता
177