Jain Sahitya Sanshodhak Khand 03 Ank 01 to 02

SR No.: 009881
Original Sutra Author: N/A
Author: Jinvijay
Publisher: Jain Sahitya Sanshodhak Samaj Puna
Publication Year: 1924
Total Pages: 290
Language: Hindi, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari
File Size: 21 MB

Page 39

२६]
जैन साहित्य संशोधक
[खंड ३
. संस्कृत व्याख्या १. अल्लाल्ला. हे पूज्य ! तवाहं कर्मकरः । त्वं च पृथिवीपतिर्मम स्वामी । वसुधालोकान् जानासि । हे देव ! चिरा कस्मात् अस्मान संभालयसि । यतस्त्वं मेदिनी सर्वामपि बेत्सि, ततो मां दुःखिनं कथं] न वेत्सीत्यर्थः ।
२. एको द्वौ त्रयश्चत्वारः पंच षट् सप्त अष्टौ नव दश वा ते एव नरा गुणिनो मध्यस्थाः साधवो येषां त्वदीया मैत्री । कोऽर्थः एको वा द्वौ वा यावत् दश वा त एव गुणिनो येषां त्वय्यनुरागो नापरे । गाथाद्वयं ।
३. हे स्वामिन् ! अस्मदीयां भक्तिं किंचित् अल्पमात्रां शृणु आलोकय । विज्ञप्तिका शृणु विनयं च विलोकय इत्यर्थः । मासं दिवसं रात्रि याम एकमपि मम दिलु हृदये विनसिनी उपविश इत्यर्थः ॥ खतमथुभक्तिर्यथा--
*आलोवोमसुआरदुः खतमथुर्भक्तिः सुरागायनं । नृत्यं स्याद्रसकुर्नयश्च हथमु रूढिस्तदा काइदा । अन्यायोपि हरामु सोगतिरथो दिव्यादिका जूमला
संघातस्य स यातनिहोरक इति स्याद्वक्रयः व्योध्वनी ॥ ४. त्वं....माता त्वं विमुच्य अपरेण बीजे किमपि मम कार्य नेमि नास्तीत्यर्थः ।
५. त्वं महमदो विष्णुः, ईब्राहिमो ब्रह्मा, रहमानो महेश्वरः, त्वमेव । अथ रहत्यागे इति चौरादिको विकल्पे नंतो धातुः । रहति रागद्वेषौ त्यजतीत्येवं शक्तः । शक्तिवयस्ताच्छील्ये इति शानड् । आन्मोंत आने मोतः णत्वे कृते रहमाण इति रूपं । सर्वपि देवास्त्वमेव । मालिमः पंडितो मम त्वं । इहं एषोऽहं, तुरा तव कुताबीआ लेखशालिकः । मे मेदिहि मम फुरमाण आदेशं देही, किंकरवाणि अहं । पंडितो हि शिष्यस्यादेशं ददातीति भावः ।
६. फरमूद तुरा तव आदिष्टं यो मेकुनइ करोति, सधंग दुःखानि न मेचीनइ न चुंटयेत् । खोसं सुखं, शलामथ कुशलं, आदत साहाय्यं, नु नव्यं, अर्जदि लभते । कथंभूतः छोडिययंगः मुक्तकलह इति संबोधनं गतद्वेष इति भावः ।
७. सादिति तुष्टो न वा मेति । अगर यद्यपि, त्वं कुय कापि, तुरा सलामु तव नमस्कारः, वंदित्ति ईदृशः । किं च, पलात राजप्रसादः, स मदिहइ ददाति । हर इति प्रत्यर्थे त्वां प्रतिनमस्कारो
I & ટીપ્પણુકારે આ પદ્ય કઈ કષ ગ્રંથમાંથી અહિં આપેલું છે. આમાના શબ્દોનો ખયાલ બરાબર નથી આવતો. પણ આ પદ્ય ઉપરથી એ વાત જણાય છે કે આગળના વખતમાં ફારસી અને સંસ્કૃત એમ દ્વિભાષાકાષ આપણું વિદ્વાનોએ બનાવ્યા હતા.
Aho ! Shrutgyanam