Jain Sahitya Sanshodhak Khand 01 Ank 01 to 02

SR No.: 009877
Original Sutra Author: N/A
Author: Jinvijay
Publisher: Jain Sahitya Sanshodhak Samaj Puna
Publication Year: 1922
Total Pages: 274
Language: Hindi, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari
File Size: 23 MB

Page 105

अंक
डॉ. हर्मन जेकोषानी कल्पसूत्रनी प्रस्तावना. परंतु वास्तविकमां ते भाषान्तर नथी, पटलंज नहीं तरफ झुकेलं होवाथी तेओ पोतानी महेनतना प्रमापण घणे भागे तो बेकाळजीथी घसडी काढेलो एक णमा योग्य परिणामो उपजावी शक्या नथी. हुं मात्र सारांश मात्र छे. आनो प्रथमनो भाग भाषान्तरमां, यथार्थस्थितिने लक्ष्यमां लईने ज प्राच्यविद्याना सामाचारीना विशेष कठिन भाग करतां साधारण- अभ्यासिओने तेमना कल्पसूत्रने न वापरवानी सूतया वधारे विश्वसनीय रीते उतारवामां आव्यो छ. चना करूं छु. कारण के ए प्रकरणमां डॉ. स्टीवन्सन कोई पण कल्पसूत्रनी प्रस्तुत आवृत्ति नीचे जणावेली प्रमहत्त्वनो भाग मूकी देता नथी. मूळमां ज्यां ज्यां तिओ उपरथी तैयार करवामां आवी छ. ' क्लिष्ट भागो आवे छे त्यां त्यां तेओ भाषान्तर कर. A संज्ञावाली प्रति मारा करेला संग्रहमा सर्वोत्तम वाने बदले मात्र विवरण करे छे. परंतु सामाचारीमा छे. तेना ११३ पानां छे, अने ते चांदीनी शाहीथी तो निराळीज बाबत दृष्टिगोचर थाय छे. त्यां तो लखेली छे. आनां घणां खरा पानां क्रमथी काळा तेमणे या तो मोटा भागोने उडावीज दीधा छ, अ- अनेरातारंगी रंगेलांछ.एकेक पाना उपर छ छ लीटिथवा तो संक्षिप्त रूपमा मूकी दीधा छे. एमां अर्थनी ओ छ. मळ ग्रंथमां घणां चित्रो आपलां छे. तेना स्पष्टता तरफ भाग्यज ध्यान आपवामां आव्यु छ.' हांसिआमां अरबस्थानना शिल्पशास्त्रना नियमप्र
वास्तविकमां डॉ. स्टीवन्सनना पुस्तकने, आज. माणे वेल-बट्रिओ कोतरली छ. ( आवी जातनी काल प्रकट थता प्राकृत-संस्कृत भाषाना ग्रंथो हस्तलिखित प्रतिओ जैनो पासे घणी जोवामां आवे तथा तेना भाषान्तरोनी पद्धतिए तपासवू ते तेमने छ. ) तेना लांबा पष्पिकालेखमां, तेनी लखायानी खरेखर अन्याय करवा जेतुं छे. कारण के बीस साल विक्रम संवत् १४८४ (सन१४२७) वर्ष पहेलांनो ते समय पौर्वात्य साहित्यना अध्ययननी आपेली छ. ए प्रतिमां सत्र अगर वाचनाना वि. बाल्यावस्थानो प्रारंभिक काळ हतो. अने भाषाविज्ञाननी यथार्थताना संबंधमां जेटलो विचार अत्यारे तेओ लखे छे के 'तिसलाए' अने 'माहणीए' आ बन्ने प्रथमाकरवामां आवे छे तेटलो ते वखते करवामां आवतो ना रूपो छे; पृ. १४२ उपर तेओ 'कुञ्छिसि' अने 'समणसि' न हतो. डॉ. स्टीवन्सन पोताना संशोधन-क्षेत्रमा नी अनुक्रमे 'कुछम्सि' अने शमणम्सि'ना रूपमा जोडणी करे पहल करनार हता अने तेमणे महान् उत्साह अने छे अने ' पासित्ता ण ' ने 'पाशिताणं ' लखे छे. आटलुं अविश्रान्त उमंगथी पोताना कार्यक्षेत्रमा उद्यम कर्यो कथन तेमना प्राकतना ज्ञानना संबंधमां बस छे. संस्कृतभाषा हतो. परंतु दिलगीरी पामवा जेवं एटलंज छे के डॉ० संबंधी पण तेमनुं ज्ञान केटला ऊंचा दरज्जार्नु हतुं ते कल्पल
तामांना (पृ.१२) एक संस्कृत फकराना तेमणे करेला स्टीवन्सन पोताना भाषाविज्ञानना अभ्यासना अभाव
अंग्रेजी भाषान्तरने, आगळ पृ. २२ उपर आपेला तेज फकथी* तेमज तेमनु मानसिक वलण ईश्वरविषयक ज्ञान र
राना मारा भाषांतर साथे सरखाववाथी जणाई आवशे. डॉ. आ ठेकाणे टिप्पणमां डॉ. जेकोबीए सामाचारी. स्टीवन्सननु भाषान्तर नीचे मुजब छे.-'हवे कल्पसूत्रमांना एक सूत्रनं. डॉ. स्टीवन्सने करेला तेज सत्रना भाषा- ना कर्तानो उल्लेख करूं छु. तेमनुं नाम श्रीभद्रबाहुस्वामी न्तर साथे, पोतार्नु भाषान्तर तुलनार्थे मूकेलं छे. परंतु ते हतुं. ते एक विचक्षण गुरु हता. तेओ पोताना विषयनी आ पत्रनी दृष्टिए अनुपयोगी होवाथी. अहीं आप्यं नथी. (टिप्पण, मूळ शब्द-पूर्व)चौद शाखाना जाणनार हता,
अनवाटक. अने विचक्षण आचार्य हता. अही नाम सूचवाता ग्रंथो* डॉ. स्टीवन्सननु प्रारुतभाषा संबंधी ज्ञान केटलुं बधुं दशाश्रुतस्कन्ध, अष्टमाध्ययन, अने प्रत्याख्यानप्रवाद के जेमा मर्यादित हतुं, ते आपणे तेमने करेली मागधीभाषा उपरनी तेमणे नव शाखाओ जोई-तेने, मार्गदर्शक तरीके राखीने टीका उपरथी सहेलाईथी समजी शकीए छीए. पृ. १४१ उपर तेमणे आ कल्पसूत्र बनाव्युं हतुं.
Aho! Shrutgyanam