________________
जनयतिजगदिष्ट क्षत्रियानां जयञ्च ॥ ३६ ॥ इति शुक्रचरितं नाम सप्तमोऽध्यायः ।
अष्टमोऽध्यायः।
शनैश्चरस्य चरितं समासेनाथ वक्ष्यते । आत्रेयः फलमेतस्य प्रमाणाद् ध्रुवदासवत् ॥ १ ॥ लिप्तिकानाम्रणायाब्दे भागहारः मुबोधवान् । रविच्छायाध्रुवोत्तुङ्गभौमवत् सर्वमिष्यते ॥ २ ॥ रविज ध्रुवका वनमुद्दशमः । हिमस जितवान् बरग प्रिययौ ॥ ३ ॥ शनेराद्यन्तपादज्या चोलाङ्गाणां शशाङ्गणा । पीनाङ्गणा जगद्रत्ना चातको मदनुत् क्रमात् ॥ ४॥ शनिमध्यस्तु नलवदभटवत् सकुलाननम् । कर्पूरोधनिनामस्मादुपान्तगुणमुसजेत् ॥ ५ ॥ नेमिनोमन्तरं वाक्यं नीतिर्वक्रगुणःशनेः । स्फुटभोगतिशीघस्य कालान्नैवातिरिच्यते ॥ ६ ॥ चतुर्थस्फुटकेन्द्रश्चेद्विष्णुदेवजनो यदा।। केन्द्रे दिनञ्च गुरुवद्वक्रारम्मीतदाशीनः ॥ ७ ॥ चतुर्थस्फुटकेन्द्रश्चेत्पमत्तापजयोयदा । तिमिरं वादिनं केन्द्रे तदासौ विनिवर्त्तते ॥ ८॥ भरणीभाग्यहस्तान्रश्रवणनिलगः शनिः ।। यदिस्निग्योभवेदभूरिवारिभिस्तापयेन्महीम् ॥ ९ ॥
Aho! Shrutgyanam
