________________
कोटिशतं द्वादश चैव कोट्यो लक्षाण्यशीतिस्त्र्यधिकानि चैव। पंचाशदष्टौ च सहस्रसंख्यामेतश्रुतं पञ्चपदं नमामि ॥
अरहंतभासियत्थं गणहरदेवेहिं गंथियं सव्वं। पणमामि भत्तिजुत्तो, सुदणाणमहोवयं सिरसा॥ अक्षरमात्रपदस्वरहीनं, व्यञ्जनसन्धिविवर्जितरेफम्। साधुभिरत्रममक्षमितव्यं, को न विमुह्यति शास्त्रसमुद्रे। दशाऽध्याये परिच्छिन्ने, तत्त्वार्थे पठिते सति। फलं स्यादुपवासस्य, भाषितं मुनिपुङ्गवैः॥ तत्त्वार्थसूत्रकर्तारं, गृद्धपिच्छोपलक्षितम्। वन्दे गणीन्द्रसंजातमुमास्वामिमुनीश्वरम्॥
जं सक्कई तं कीरइ, जं च ण सक्कई तहेव सद्दहणं।
सदहमाणो जीवो, पावइ अजरामरं ठाणं॥
तवयरणं वयधरणं संजमसरणं च जीवदयाकरणम्।
अंते समाहिमरणं चउविह दुक्खं णिवारेई॥
॥ इति तत्त्वार्थसूत्रापरनामतत्त्वार्थाधिगमे मोक्षशास्त्रं समाप्तम् ॥
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
151