________________
श्री ज्यान समुच्चय सार जी सम्मत्तरयन सुद्धो, जानै पिच्छेइ दंसनं सुद्धं । सो सुद्ध दिट्ठि जीवो, अचिरेन लहंति निव्वानं ॥ २१४ ।। दंसन दिठि संजुत्तं, जानै पिच्छेइ सुद्ध संमत्तं । सो भव्यजीव सुद्धं, अचिरेन निव्वुए जंति ॥ २१५ ॥ अप्पा परु पिच्छंतो, परचवैवि अप्प सुद्ध सभावं । अप्पा सुद्धप्पानं, परमप्पा लहै निव्वानं ॥ २१६ ॥ मूलगुनं ए अट्ठा, संव्वेओ निव्वेय सम संजुत्ता । निंदा गरुहा नाए, उवसम संजुत्त भत्तिभारेन ।। २१७ ।। वाच्छिल्लं अनुकम्पा, अट्ठ गुनं संजुत्त सम्मत्तं । सद्दहै सुद्ध भावं, सम्मत्तं निम्मलं सुद्धं ॥ २१८ ॥ संवेओ सुद्धार्थं, जानै पिच्छेइ दंसनं सहसा । चरनंपि दुविह भेयं, सहकारेन तवंपि संवेओ ॥ २१९ ॥ संवेउ सुयं वेगी, घिउ उवसमंपि सुद्ध संवेओ । सम्मत्त सुयं चरनं, संवेओ सुद्धमप्पानं ॥ २२० । निव्वेओ निस्सल्लो, लोयायासेहि सुद्ध अवयासो । दंसन न्यान पहानो, चरनं सुद्धपि हवे निव्वेओ ॥ २२१ ।। निव्वेओ निरु निस्चय, जानइ पिच्छेइ सुद्ध संमत्तं ।
अप्पा सुद्धप्पानं, परमप्पा निवेउ निव्वानं ॥ २२२ ॥ निव्वेओ निर्देदो, नि:लोहो निम्वियार निकलेसो । सुद्ध सहावे सुरदो, संमत्त गुनं जानि निव्वेओ ॥ २२३ ॥ कुन्यानं निंदंतो, सल्यं निंदंति कसाय मिच्छत्तं । निंदति असुहभावं, अनृत असत्य सयल निंदंति ॥ २२४ ।।
श्री तारण तरण अध्यात्मवाणी जी निंदति असह वयनं, इंदी विषयम्मि सयल निंदति । निंदति राय दोसं, परिनामं असुह निंदति ॥ २२५ ।। निंदंति गरुह नाए, सरीरं असुहं च सरनि संसारे । दुबुहि असत्यं सहियं, अन्यानं व्रत तप क्रियं च ॥ २२६ ।। जस्स न न्यान सहावं, व्रत तप क्रियं च सहन उवसग्गं । न्यान सहावेन बिना, सयलंपि अनेय निंदंति ॥ २२७ ।। उवसम ऊर्ध सहावं, उवसम संजुत्त सुद्ध सम्मत्तं । घिउ उवसमंपि सुद्धं, उवसम गुन लहंति निव्वानं ॥ २२८ ॥ उवसम सहिओ जीवो, संसार सरीर भोग विरदोय । मिच्छा मय कुन्यानं, रागं दोसंपि विषय उवसंतो ।। २२९ ॥ कषायं उवसंतो, रागादि दोष सयल परिचत्तो । संसार सरनि विरदो, उवसंतो विविह असुहाए ॥ २३० ॥ उवसंत पीन मोहो, मिथ्या दंसनेहि उवसमो चरनो । चौगई गमनागमनो, उवसंतो लहै निव्वानं ॥ २३१ ॥ भत्ती दंसन न्यानं, चरनं चारित्र दुविहि भत्तीए । तव भत्ती सहकारं, सम्मत्तं सुद्ध भत्तीओ ॥ २३२ ॥ भत्ती अनंत न्यानं, मल रहिओ सुद्ध दंसनं भत्ती । भत्ती सुद्ध सहावं, सुद्धं सम्मत्त भत्ति सो दिट्ठी ॥ २३३ ।। न्यानमयी भत्तीनं, अप्पा परमप्प सुद्ध भत्तीए । मिच्छात दोष रहियं, भत्ती पुन लहंति निव्वानं ॥ २३४ ॥ वाच्छल्लं विन्यानं, न्यानं विन्यान सरूव सम्मत्तं । अप्पा पर विन्यानं, परचवैवि अप्प सुद्ध सभावं ॥ २३५ ।।
(६३)