________________
:111
=
=
=
श्री ज्यान समुच्चय सार जी जस्य उपभोग चित्तार्थ, तस्य भोगं समाचरेत् । सुद्धं मुक्ति पथं जेन, असुद्धं दुर्गति भाजनं ॥ १०४ ॥ प्रमाणं दुविहं प्रोक्तं, जिनसासने च समं धुवं । परोष्यं आदि जानाति, प्रत्यष्यं परमं बुधैः ॥ १०५ ॥ जस्य परोष्यं चिंतंते, प्रत्यष्यं तस्य दिस्टते । जिन उक्तं समं सुद्धं, प्रमाणं भाव समाचरेत् ॥ १०६ ॥ परोष्यं न्यान सद्भावं, प्रत्यष्यं न्यान उच्यते । परोष्यं दिस्टते जीवा, दर्सनं तव सुनिस्चयं ।। १०७ ॥ परोष्यं आचरणं नित्यं, प्रत्यष्यं चरन संजुतं । परोष्यं तप सहावेन, प्रत्यष्य तप न्यानं धुवं ॥ १०८ ॥ उपभोगं परोष्यं जानाति, सुद्ध भावं सुयं धुवं । निर्गुनं गुनं न जानाति, मिथ्यात्वं सहकारिनं ॥ १०९ ।। मिथ्या मयं न दिस्टंते, समय मिथ्या न देसनं । राग दोष विषयं जेन, समय मिथ्या संगीयते ॥ ११० ॥ समयं सुद्ध जिनं उक्तं, तिअर्थं तीर्थंकरं कृतं । समयं प्रवेस जेनापि, ते समयं सार्धं धुवं ॥ १११ ।। धुव समयं च जानाति, अनेयं राग बंधनं । दुर्बुद्धि विषया होति, समय मिथ्या स उच्यते ॥ ११२ ॥ समयं च सुद्ध सार्धं च, असमय भावनं कृतं । समय मिथ्या जिनं उक्तं, संसारे दुष बीर्जयं ॥ ११३ ॥ समयं सर्वन्य सुद्धं च, सार्धं भव्यलोकयं । अन्यान व्रत क्रिया जेन, समय मिथ्या समाचरेत् ॥ ११४ ।।
श्री तारण तरण अध्यात्मवाणी जी समयं दर्सनं न्यानं, चरनं तप सहकारिनो । समयं प्रवेस अन्यानं, व्रत तप मिथ्या संजुतं ॥ ११५ ।। सुद्धं च जिन उक्तं च, अप्पा परमप्प सुद्धयं । षिउ उवसमं न सुद्धं च, प्रकृति मिथ्या समं धुवं ॥ ११६ ॥ अनेय तप तप्तानां, व्रत संजम क्रियासमं । षिउ उवसमं न सार्धंते, मिथ्या छाया प्रकीर्तते ॥ ११७ ॥
आसा स्नेह लोभं च, लाज भय गारव स्थितं । विषयं राग समं छाया, षिउ उवसमं न सुद्धए ॥ ११८ ॥ विकहा विमुक्त रागं च, उवसम संसार स्थितिं । जदि विपनं न सार्धति, प्रकृति मिथ्या स उच्यते ॥ ११९ ॥ मिथ्या समय मिथ्या च, प्रकृति मिथ्या न दिस्टते । राग दोषं न चिंतन्ते, कषायं तिक्तंति जं बुधैः ॥ १२० कषायं जिन उक्तं च, चत्वारि अनंत बंधनं । तिक्तंते सुद्ध दिस्टी च, मुक्ति गमनं च कारणं ॥ १२१ लोभं क्रोधं च मानं च, माया मिथ्या न दिस्टते । कषायं चतु अनंतानं, तिक्तते सुद्ध दिस्टितं ॥ १२२ ।। लोभं असुद्ध परिणाम, चिंतनं अनंत न स्थितं । उपभोगं लोभ तिक्तंति, सुद्ध दिस्टि समाचरेत् ॥ १२३ ॥ लोभं पुन्यार्थं जेन, परिनामं तिस्टते सदा । अनंतानुलोभ सद्भावं, तिक्तते सुद्ध दिस्टितं ॥ १२४ ।। लोभं श्रुतं तपं कृत्वा, व्रत क्रिया अनेकधा । न्यानहीनो अनंतानं, तिक्तते सुद्ध दिस्टितं ॥ १२५ ॥
=
=
५८