________________
श्री श्रावकाचार जी
श्री तारण तरण अध्यात्मवाणी जी
Innlatine
मिथ्या समय मिथ्यं च, प्रकृति मिथ्या प्रकासये । सुद्ध दिस्टी न जानते, कुगुरु संग विवर्जितं ॥ ७७ ॥ कुगुरुं कुन्यानं प्रोक्तं, सल्यं त्रि दोष संजुतं । कसायं वर्धनं नित्यं, लोक मूढस्य मोहितं ॥ ७८ ॥ इंन्द्रियानां मनोनाथा, पसरंतं प्रवर्तते । विसयं विषम दिस्टं च, ममतं मिथ्या भूतयं ॥ ७९ ॥ अनृतं उत्साहं कृत्वा, अभावं असुहं परं । माया अनृत असत्यस्य, कुगुरुं संसार स्थितं ॥ ८० ॥ आलापं असुहं वाक्यं, आरति रौद्र संजुतं । क्रोध लोभ अनंतानं, कुलिंगी कुगुरुं भवेत् ॥ ८१ ॥ कुगुरुं पारधी संजुक्तं, संसारे वन आश्रयं । लोक मूढस्य जीवस्य, अधर्म पासि बंधनं ॥ ८२ ॥ आरंडते वनं जीवा, वृष डाल पारधी करं । विस्वासं अहं बंधे, लोकमूढस्य किं पस्यते ॥ ८३ ॥ कुगुरुं अधर्म पस्यंतो, अदेवं कृत ताडकी । विकहा राग दंड जालं, पास विस्वास मूढ़यं ॥ ८४ ॥ वनं जीवा गणं रुदनं, अहं बंधंति जन्मयं । अगुरुं लोकमूढस्य, बंधते जन्म जन्मयं ॥ ८५ ॥ अगुरस्य गुरुं मान्ये, मूढ दिस्टि च संगता । ते नरा नरयं जांति, सुद्ध दिस्टी कदाचना ॥ ८६ ॥ अनृतं अचेतं प्रोक्तं, जिन द्रोही वचन लोपनं । विस्वासं मूढ जीवस्य, निगोयं जायते धुवं ॥ ८७ ॥
दर्सन भ्रस्ट गुरुस्चैव, अदर्सनं प्रोक्तं सदा । मानते मिथ्या दिस्टी च, न मानते सुद्ध दिस्टितं ॥ ८८ ॥ कुगुरुं संगते जेन, मानते भय लाजयं । आसा स्नेह लोभं च, मानते दुर्गति भाजनं ॥ ८९ ॥ कुगुरुं प्रोक्तं जेन, वचनं तस्य विस्वासतं । विस्वासं जेन कर्तव्यं, ते नरा दुष भाजनं ॥ ९० कुगुरु ग्रंथ संजुक्तं, कुधर्म प्रोक्तं सदा । असत्य सहितो हिंसा, उत्साहं तस्य क्रीयते ॥ ९१ ।। ते धर्म कुमति मिथ्यातं, अन्यानं राग बंधनं । आराध्यं जेन केनापि, संसारे दुष कारनं ॥ ९२ अधर्मं धर्म प्रोक्तं च, अन्यानं न्यान उच्यते । अचेतं असास्वतं वंदे, अधर्म संसार भाजनं ॥ ९३ कुगुरुं अधर्म प्रोक्तं च, कुलिंगी अधर्म संचितं । मानते अभव्य जीवस्य, संसारे दुष कारनं ॥ ९४ अधर्म लक्षणस्चैव, अनृतं अचेतं श्रुतं । उत्साहं सहितो हिंसा, हिंसानंदी जिनागमं ॥ ९५ हिंसानंदी अनृतानंदी, स्तेयानंद अबंभयं । । रौद्र ध्यानं च संपूर्न, अधर्म दुष दारुनं ॥ ९६ ॥ आरति रौद्र संजुक्तं, ते धर्म अधर्म संजुतं । रागादि मिश्र संपून, अधर्म संसार भाजनं ॥ ९७ ॥ विकहा राग संबंध, विसयं कषायं सदा । अनृतं राग आनंद, ते धर्म अधर्म उच्यते ॥ १८ ॥