________________
=
=
=
=
सरस्वती सास्वती दिस्टं, कमलासने कंठ स्थितं । उवं हियं श्रियं सुद्धं, तिअर्थं प्रति पूर्नितं ॥ ११ ॥ कुन्यानं त्रि विनिर्मुक्तं, मिथ्या छाया न दिस्टते । सर्वन्यं मुष वानी च, बुद्धि प्रकास सास्वती ॥ १२ ॥ कुन्यानं तिमिरं पूर्न, अंजनं न्यान भेषजं । केवलि दिस्टि सुभावं च, जिन कंठं सास्वती नम: ॥ १३ ॥ देवं गुरं श्रुतं वन्दे, न्यानेन न्यान लंकृतं । बोच्छामि श्रावकाचार, अविरतं संमिक दिस्टितं ॥ १४ ॥ संसारे भय दुष्यानि, वैरागं जेन चिंतये । अनृतं असत्यं जानते, असरनं दुष भाजनं ॥ १५ ॥ असत्यं असास्वतं दिस्टा, संसारे दुष भीरुहं । सरीरं अनृतं दिस्टा, असुचि अमेव पूरितं ॥ १६ ॥ भोगं दुषं अती दुस्टा, अनर्थं अर्थ लोपितं । संसारे सवते जीवा, दारुनं दुष भाजनं ॥ १७ ॥ अनादि भ्रमते जीवा, संसार सरन संगते । मिथ्या त्रिति संपूर्न, संमिक्तं सुद्ध लोपनं ॥ १८ ॥ मिथ्या देव गुरं धर्म, मिथ्या माया विमोहितं । अनृतं अचेत रागं च, संसारे भ्रमनं सदा ॥ १९ ॥ अनृतं विनासी चिंते, असत्यं उत्साहं कृतं । अन्यानी मिथ्या सद्भावं, सुद्ध बुद्धं न चिंतए ॥ २० ॥ मिथ्या दर्सनं न्यानं, चरनं मिथ्या उच्यते । अनृतं राग संपूर्न, संसारे दुष वीर्जयं ॥ २१ ॥
श्री तारण तरण अध्यात्मवाणी जी मिथ्या संजम हृदयं चिंते, मिथ्या तप ग्रहनं सदा । अनंतानंत संसारे, भ्रमते अनादि कालयं ॥ २२ ॥ मिथ्या दिस्टि च संगेन, कसायं रमते सदा । लोभं क्रोधं मयं मानं, गृहितं अनंत बंधनं ॥ २३ ॥ लोभं कृतं असत्यस्या, असास्वतं दिस्टते सदा । अनृतं कृत आनंदं, अधर्म संसार भाजनं ॥ २४ कोहाग्नि प्रजुलते जीवा, मिथ्यातं घृत तेलयं । कोहाग्नि प्रकोपनं कृत्वा, धर्म रत्नं च दग्धये ॥ २५ ॥ मानं अनृतं रागं, माया विनास दिस्टते । असास्वतं भाव विद्धंते, अधर्म नरयं पतं ॥ २६ जदि मिथ्या माया संपूर्न, लोक मूढ़ रतो सदा । लोक मूढस्य जीवस्य, संसारे दुष दारुनं ॥ २७ ॥ लोक मूढ रतो जेन, देव मूढस्य दिस्टिते । पाषंडी मूढ संगानि, निगोयं पतितं पुन: ॥ २८ ॥ अनायतन मद अस्टं च, संकादि अस्ट दूषनं । मलं संपूर्ण जानते, सेवनं दुष दारुनं ॥ २९ मिथ्यात मति रतो जेन, दोसं अनंतानंतयं । सुद्ध दिस्टि न जानते, असुद्धं सुद्ध लोपनं ॥ ३० ॥ वैराग भावनं कृत्वा, मिथ्या तिक्त त्रि भेदयं ।। कसायं तिक्त चत्वारि, तिक्तते सुद्ध दिस्टितं ॥ ३१ ॥ मिथ्या समय मिथ्या च, समय प्रकृति मिथ्ययं । कसायं चत्रु अनंतानं, तिक्तते सुद्ध दिस्टितं ॥ ३२ ॥
=
=
=
=
(३२)