________________
श्री उपदेश शुद्ध सार जी चिदानंद सभावं, उवट्ठ परम जिनवरिंदेहि । परम सहावं सुद्धं, चेयन आनंद निव्वुए जंति ।। ३०८ ॥ चिदानंद आनंद, परम सभावेन कम्म संषिपनं ।। सीह सभाव सुदिटुं, जं गयंद जूहेन दिट्टि विरयंति ॥ ३०९ ॥ तं सुभाव स भावं, परमं आनंद चेयनं सहियं । कम्मं तिविहि विमुक्कं, ममलं न्यानेन सिद्धि संपत्तं ॥ ३१० ॥ गलियं सभाव उत्तं, गलियं कम्मान तिविहि जोएन । गलियं परिनाम असुद्धं, गलियं विषयं च मिच्छ सभावं ॥ ३११ ॥ गलियं कुन्यान स उत्तं, गलियं परिनाम गलिय मोहंधं । न्यान सहावं सुद्धं, ममल सुभाव मुक्ति गमनं च ॥ ३१२ ॥ गलिय सहावं उत्तं, गलियं सल्लं च राग दोसं च । गारव गलिय अनिटं, न्यान सहावेन मुक्ति गमनं च ॥ ३१३ ॥ गलियं घाय चउक्कं, गलियं संसार सरनि सहकारं । गलियं कम्म स उत्तं, न्यान सहावेन जंति निव्वानं ।। ३१४ ॥ गलियं अर्थ अनर्थं, गलियं अन्मोय अन्यान सहकारं । गलियं पुग्गल रूवं, न्यान सहावेन मुक्ति गमनं च ॥ ३१५ ॥ गलियं मनस्य रुचियं, गलियं वचनस्य असुह सुह जननं । कल लंक्रित कम्मसुगलियं, गलियं सभाव कम्म नहु पिच्छं ॥ ३१६ ॥ गलियं गमनागमनं, गलियं च कप्प वियप्प सम्बंधं । गलियं मान कषायं, गलियं कम्मान सव्वहा सव्वे ॥ ३१७ ॥ चौदस प्रान उववन्नं, उववन्नं ममल केवलं न्यानं । केवल दर्सन दर्स, नंत चतुस्टय सुभाव संतुस्टं ॥ ३१८ ॥
श्री तारण तरण अध्यात्मवाणी जी नंतानंत सुदिटुं, लोयं अवलोय लोकनं भावं । आनंदं परमानंदं, परमप्या परम निव्वुए जंति ॥ ३१९ ।। विलय सुभाव स उत्तं, कम्म निबंधाइ कम्म विलयंति । ममल सुभावं दिलु, अन्मोयं ममल सिद्धि संपत्तं ।। ३२० ॥ कम्म सुभावं विलयं, सिद्ध सहावेन ममल न्यानस्य । अन्मोयं उवएस, परम जिनं ममल सिद्धि संपत्तं ॥ ३२१ ॥ ममलं ममल सहावं, ममलं ममलं च लब्ध सभावं । अन्मोयं ममल स उत्तं, ममल सहावेन सिद्धि संपत्तं ॥ ३२२ ॥ नंत चतुस्टय जुत्तं, अयसय पडिहार ममल न्यानं च । चौदस प्रान संजुत्तं, न्यानं अन्मोय सिद्धि संपत्तं ॥ ३२३ ॥ न्यानं दंसन सम्म, दानं लाभं च भोय उवभोयं । वीर्ज सम्मत्त सुचरनं, लब्धि संजुत्त सिद्धि संपत्तं ॥ ३२४ ।। न्यानं च परम न्यानं, न्यानं विन्यान न्यान सहकारं । अध्यर सुर विजन रूवं, विन्यानं जानंति अप्प परमप्पं ॥ ३२५ ॥ अण्यर अषयं रूवं, अषय पदं अषय सुद्ध सभावं । अषयं च ममल रूवं, ममल सहावेन निव्वुए जंति ॥ ३२६ ॥ न्यानं अष्यर सुरयं, न्यानं संसार सरनि मुक्कं च । अन्यान मिच्छ सहियं, न्यानं आवरन नरय वासम्मि ॥ ३२७ ।। सुरं च सुयं सरूवं, सुरं च सुद्ध समय संजुत्तं । जइ जनरंजन सहियं, न्यानं आवरन थावरं पत्तं ॥ ३२८ ।। सुरं च सुर्य सुलष्यं, अलषं लषियं च सुरं ससहावं । जइ कलरंजन विषयं, न्यानं आवरन नरय वीयम्मि ॥ ३२९ ।।