________________
चतुर्थः प्रस्तावः ।
१८१
तट विलोक्य महीभर्तुरम्माभिः प्रतिपादितम् । तेनापि वध्य प्रादिष्टो द्रोहकारीति रोषतः ॥ ३८ ॥ ततो दयाप्रपबेन मन्त्रि गणेत्यु दितो नृपः । गुप्तौ तिष्ठत्वसौ तावद यावन्नाऽऽभरणागमः ॥ ४० ॥ सत: कारागृहे क्षिप्तो रजन्याः प्रहरऽन्तिमे । भक्ता तदारक्षकं च हत्वाऽप्येष विनिर्ययौ ॥ ४१ ॥ विनाय वयमप्यस्य पृष्ठे शीघ्र प्रधाविताः । एषोऽस्य मरम: प्रत्यासन्ने गूढवन विगत् ॥ ४२ ॥ ततोऽधुना विनिर्गत्य प्रविष्टः शरण तव । तदयं मुच्यतां राजापथ्यकारी महामते ! ॥ ४३ ॥ उवाच सार्थवाहोऽपि यद्यप्येवं तथाऽपि भोः । । सतां नार्पयितुं युक्तः कदाऽपि शरणाऽऽगतः ॥ ४४ ॥ प्रारक्षका वदन्ति स्म राजादेशकरा वयम् । सोऽवदत् तर्हि राजानं गत्वा विज्ञापयाम्यहम् ॥ ४५ ॥ एवमस्त्विति रुक्त सोऽगात् नृपतिसबिधी। तस्य रत्नाऽऽवली चैकां महामूल्यामढोकयत् ॥ ४६ ॥ राजा मोऽभाणि सार्थेग ! कुत आगमनं तव । तेनापि कथितस्तस्य वृत्तान्तथ सविस्तरः ॥ ४७ ॥ इति चोक्तं महाराज ! लब्धमाभरणं यदि । सदसौ मुच्यतां मेऽद्य तस्कर: शरणागत: ॥ ४८ ॥ राजा प्रोवाच लब्धेऽपि भूषणे वधमर्हति । यद्यप्येष तथाऽप्यद्य मुक्त: प्राथनया तव ॥ ४८ ॥
