________________
जाग्रत् ! तें जो जाणी लीधुं शुं, ओ मुज अंतिम काळ ? मन समजीने बाह्यतणी तें कीधी जरा नहि भाळ ||१६|| अरिहंतादिक शरण स्वीकार्यां नमस्कार चित्त धार । क्षमापना कीधी सर्वे थी, वीर वीर ! उद्गार ||१७|| संघ- साधु-सहु दुःखित हृदये सेवी रह्या निरधार । छञे करण आतममां करीयां, तिम तुज अक विचार ॥१८॥ चित्तस्वास्थ्य तुज अजब अनेरुं, देह पीडा बहु तोय | गच्छादिकनी चिन्ता त्यागी, आतममां लीन होय ॥ १९ ॥ पूछे शिष्यो जब 'हे ! साहेबजी ! जागृत हशो निशंक' । तब संवदतो वचन चेष्टाथी, तुं जाग्रत गतपंक ॥२०॥ अरिहंतादिक शरण सुणावे, शिष्य वर्ग चित्त लाई । नमस्कारनी श्रेणी वहावे, तुज श्रवणांनी मांहि ॥ २१ ॥ इष्ट सिद्धि तुज हाथ चडतां, देह मूकी तुं चाल्यो । जाणतां अम नयणे अश्रुनो, वेग रह्यो नहि झाल्यो ||२२|| नाना म्होटा गीतारथ मुनिओ, अश्रुधार वहावे । निज गुणमंदिर स्तंभ तुटे कहो ? दुःख केने नवि थावे ||२३|| कोण कोनां अश्रु लूंछे तिहां, सौ दुःख वेग वहंता । दुःखभार नहि केई सहंता, मुनि-जगत विलपंता ||२४||
[८]
(राग - प्रीतलडी बंधाणी रे अजित जिणंदशुं......)
अहो ! अहो ! गुणसागर ! गुरुजी ! किहां गया ।
९०
गुणनिधि ! तुमे, अम निर्गुण आधार जो...... अहो० ॥१॥ सूरिवर ! तुम विण, जग सघळं सुनुं थयुं, तुम विण प्रसर्यो, चउदिशिओ अंधकार जो, जगवत्सल ! अम चारित्र चक्षु-तारका सार्थपति अम मोक्षनगरनी वाट जो...... अहो ० ॥२॥ कर्मरिपु यो धंतां अम सेनापति, सारथी तुमे, संयमरथना प्रौढ जो, दीवादांडी, अम संयम नावा तणी,
तुं हिज प्राण ने, तुं हिज अम हृदयेश जो....... अहो ० ||३|| कहो थयो शो अवगुण ? जे बोलो नहि, थयो हशे पण, आप महा उदार जो, माफ करी ते श्रवणे धरो अम वातडी, क्षमानिधि ! तुमे, छोडो नहि अम बांह्य जो......अहो० ||४|| मात विणा कहो ? बाल तणी किशी दशा, पडे आखडे अटवाये, नहि भान जो, स्वामी ! तुम विण, तिम जगत आपद घणी, दुर्गति खीणे पात अने विखवाद जो..... अहो ! अहो० ॥५॥ विषयविष भखंता, कहो ? कुण वारशे, प्रमाद कूप पडतां राखशे अम जो, स्वाध्यायसुधा ढोळंतां अम मूर्खने, हाथ झाली कहो ? वारण करशे कुण जो..... अहो ! अहो० ||६|| प्रेरणा- वमनी, फल-घसारो पाईने,
९१