________________
पौर-विभूतिः
[ १५५] अनादिना कर्मबलाश्रयेण शरीरयोगेन भवं विचित्रम् । कर्माणि कुर्वन् परिवम्भ्रमीति जीवो दधानो जडपारवश्यम् ॥ ९२ ।।
જડવિવશ જીવ પિતતાનાં કર્મ પ્રમાણે અનાદિકાળથી નવા નવા શરીરને ધારણ કરી કમબન્ધને કરત-નવા નવા કર્મોથી પિતાને લપેટ વિચિત્ર માં દુખરૂપ બ્રમણ કરી રહ્યો છે. (૨)
(92) On account of the beginningless association with the body which is due to the Karmic forces, the soul, bearing material bonds, wanders in this strange world, through innumerable lives, accumulating new Karmaa.
मोहावृतेविस्मृतवान् स्वरूपं जडानुषंगैकरतः शरीरी । क्लेशाननल्पाननुवोभवीति तन्मुक्तिमार्गः स्वयमेव साध्यः ॥९३ ।।
ભૌતિક સુખના રસપાનમાં ડૂબેલે પ્રાણ મહાવરણને લીધે પિતાનું સ્વરૂપ ભૂલી ગયો છે અને એથી જ એ નાનાવિધ કલેશેથી દુઃખી છે. એમાંથી છૂટવાને માર્ગ એણે પિતે જ સાધવાને છે. અન્ય કોઈ સાધી આપે એમ छ नलि.) (63)
(93) The soul, who remains engrossed in material enjoy. menta, by reason of his being clouded by igaorance or infatuation, has forgotten big inherent state, and hence be repeatedly experiences a lot of pain, Freedom from that is attainable only through his own efforts,
न कोऽपि नेता नरकं न वा दिवं
न कोऽपि सम्मोचयिता भवावटात् । स्वकर्मणा बध्यत एष मुच्यते
स्वकर्मणा याति गति शुभाशुभाम् ॥ ९४ ॥
Aho! Shrutgyanam
