________________
बीवनभूमिः
बलं संरक्ष्य योक्तव्यं योग्येषु श्रम-कर्मसु । एवं हि तस्य रक्षा स्याद्, नैष्कर्म्य त्वसुखावहम् ॥२५॥
વિયને સાચવી તેને યોગ્ય પરિશ્રમનાં કાર્યોમાં વાપરવું જોઈએ. એમ કરવાથી જ તેનું રક્ષણ થઈ શકે. અકર્મયતા, નિષ્ક્રિયતા, આળસુપણું તો દુઃખાવહ છે. (મનને ચકડોળે ચડાવે છે, ખરાબ ઉષ્ણતાને જન્માવે છે, વિચારને બગાડે છે. ) ૨૫
( 25 ) Vigour, well preserved, should be rightly used in proper works of labour; thus only can it be preserved and augmented. Inertness, inactivity or idleness is baneful. ( It leads the mind astray, generates unwholesome heat and pollutes thoughts. )
संरक्ष्यमाणवीर्योपयोगः सत्कर्मगोचरः । अधिकं बलमाषचे वीर्यपुष्टयुपकारका
||
૬ ||
સચવાતા વીર્યને સત્કર્મોમાં, સમુચિત શ્રમ-કાર્યોમાં કરાતો વ્યય ( ઉપયોગ) બલવર્ધક બને છે, કેમકે એ રીતને વપગ વય પુષ્ટિમાં ઉપકારક થાય છે. (અકર્મયતાથી, આળસુ જીવનથી વીર્યનું ઘટ્ટપણું પિગળે છે, જયારે કર્મશીલ (ઉધમપરાયણ) રહેવાથી તે વધુ મજબૂત બને છે. ૨૬
( 26 ) The right use of well-preserved vitality in proper activities tends to the growth of strength, for such a course leads to the nourishment of vitality. (Inactivity spoils the stream of vigour, while activity strengthens it. )
यथा यथा पौरुषस्य रक्षा चिन्तन-धैर्यतः । तथा तथा स्यात् *कार्मत्वं प्रसादश्च तथा तथा ॥ २७ ॥ કે “મશીનર શર્મા
૧૪
Aho! Shrugyanam
