________________
३२०
समराङ्गणसूत्रधारे (अस्यो?) प्रशिथिली मुक्तौ पताको तु प्रलम्बितौ । यदा भवेतां कर(ण?णे) स दोल इति (सं)स्मृतः ।। २०९ ।।
(इति दोलः ॥) यस्तु सर्पशिराः प्रोक्तस्तस्याङ्गुलिनिरन्तरः । द्वितीय(:) पार्श्वसंश्लिष्टः स तु पुष्पपुटः (पैराणि च ॥ २१० ॥ ग्रास्यान्यथो यानि यानि?) द्रव्याण्येतेन दर्शयेत् । जलादानापयने कुर्यात् + +++++।। २११॥
(इति पुप्पपुरः ।) पताकौ तु यदा हस्तावूर्वाङ्गुष्ठावधोमुखौ । उपर्युपरि विन्यस्तौ तदासौ मकरध्वजः ।। २१२ ॥
(इति मकरः ।। (परौ) सन्धितौ हस्तौ यदा स्तां सपेशीर्षकौ । गजदन्तः स विज्ञेयः करः कर्मास्य तस्य च ॥ २१३ ॥
(इति गजदन्तः ।।) शुकतुण्डौ करौ कृत्वा वक्षस्यभिमुखाचितौ। शनैरधोमुखाविद्धौ (सौबहिस्थल?) इति स्मृतः ॥ २१४ ।। उक्त)त्कण्ठाप्रभृतीनि च कुर्यादेतेन हस्तेन ।
___ इत्यवहित्यः ॥ वर्धमानः स विज्ञेयः कर्म चास्य निगद्यते ॥ २१५ ॥ [एतेन सत्यवचनं परिग्रह सग्रहस्तथा।। संखेयकल्पश्चानेन निपीडितेन कर्तव्यः ॥ २१६ ॥ अनयापि नीगेषां ++ क्रौञ्चौ च कायौँ ! नलिनीपनकोशश्च तथा गरुडपक्षकः१] ।। २१७ !!
१. 'असौ' इति स्यात् । २. इतः परमस्य कर्माणि लुप्तानि । ३. अत्रापि ग्रन्थाशस्य लोपः संभाव्यते । ४. 'कर्परे' इति स्यात् । ५. शिष्टं लुप्तम्। ६. 'सोऽवहित्य' इति स्यात् । ७. लक्षणवाक्ये पूर्वाध लुप्तम् । तच्च 'हंसपक्षौ यदि स्यातां पूर्वमुक्तौ पराङ्मुखौ' इत्येवजातीय योज्यम् । ८. इत उत्तरं ग्रन्थशरीरे दृश्यमानमिदमशुद्ध वाक्यजातं निषध. हस्तकर्मप्रदर्शकादू वाक्यादिह प्रचितं प्रक्रमान्तरे संक्रामितं चेति संभाव्यते ।
"Aho Shrut Gyanam"
