Page Text
________________
१६
काटानां यद् अड्डपल्यानं सदन्यविषये मिलिभिधीयते, भतस्तां विकटयानं तल्लटकवर्मितशकरम्, (),परियानप्रयोजनं पारियानिकम् , सांग्रामिक-संप्रामयोग्यं कटीप्रमाणफलकवेदिकम् । 'कोश' रत्नादिभाण्डागारम्, विविधधान्यस्थानं कोष्ठागारम् , 'पुरं' सर्वमगरप्रधानम् , 'अन्तःपुरं प्रतीतम् , 'जनपद' लोकम् । त्यक्त्वा 'धन-धान्यादि दीनि) पूर्वव्याख्यातानि, रत्नानि-कतनादीनि, मणयः-चन्द्रकान्तायाः, मौक्तिक-शE: प्रतीताः, शिलाप्रवालानि-विद्रुमागि,अन्ये त्याहुः-शिला:-राजपट्टादिकाः,प्रवाल-विद्रुमम् ,रक्तरलानि-पभरागादीनि, इत्यादिकं 'संत' विद्यमानं सार-प्रधान स्वायतेयं विच्छइत्ता' परित्यज्य, 'विग्गोक्दता' प्रकाश्य, अथवा "गुष गोपनकुत्सनयोः" इति वचनात् कुत्सनीयमेतत् अस्थिरत्वादिति त्यक्त्वा, दानं दत्त्वा, 'दायिकानां' दाय:-भागोऽस्त्येषां ते दायिकाः तेषां परिभाध्य । “पाईणगामिणीए' प्रतीचीपूर्वदिग्गामिन्या छायायो 'पोरिसीए' पाक्षात्यपौरुष्पां प्रमाणप्राप्तायामभिनिर्वय॑मानायाम् । 'संखिय चन्दनगर्भशङ्कहस्ताः, 'चड़िय' चकाहरणहस्ताः, नाङ्गलिकाः-गलावलम्बितसुवर्णमयलाङ्गलप्रतिकृतिधारिणो भविशेषाः, 'मुहमंगलिय' मुखेन मङ्गलं येषां मङ्गलपाठका इति, 'वद्धमाण' स्कन्धारोपितपुरुषाः, 'प्समाण' मान्याः पाण्टिका:पष्टिकया चरन्तीति पाण्टिकाः 'राउलियका' इति । 'ताहि इटाहि' इत्यादि पूर्ववद् ज्ञेयम् ॥ सूत्रम् ११३-'अभिभविय गामकंटए अभिभ्य-अपकर्ण्य 'प्रामकण्टकान् ' दुर्वाक्यजल्पनपरान् । 'मंजु मंजुणा घोसणं' न ज्ञायते कोऽपि किं जल्पतीति । 'सविड्ढीए सर्वा समस्तच्छत्रादिराजचिह्नरूपया, 'सव्वजए' सर्वद्युत्या आभरणादिसम्बन्धिन्या, सर्वयुत्या वा उचितेष्टवस्तुघटनालक्षणया । 'सव्वबलेणति हत्यमादिना सर्वसैन्येन कटकेनेति, वाहनानि-करभ-शिविकादीनि, 'सर्वसमुदायेन' पौरादिमीलकेन, 'सर्वादरेण' सचितकृत्यिकरणरूपेण, 'सम्वविमूईए सर्वसम्पदा, 'सव्वविभूसाए' समस्तशोभया, 'सव्वसंभमेण प्रमोदकृष्योरमु. क्येन, 'सर्वसङ्गमेन' सर्वजनमेलापकेन, 'सन्वपगईहिं' अष्टादशनैगमादिनगरवास्तव्यप्रकृतिभिः, 'सम्वनारएहि' इत्यादि सुगमम् । 'सवतुडिय' सर्वतूशब्दानां मीलने यः सङ्गतो निनादः-महाघोषः स तथा तेन । अस्पेष्वपि ऋदयादिषु सर्वशब्दप्रवृत्तिष्टा इत्यत आह-'महया इड्डीए महया जुईप' इत्यादि । 'जमगसमगं जाव' यमकसमकं युगपदित्यर्थः । 'शमपणव' पूर्ववत् ।। सूत्रम् ११६--- 'दुवालस वासाई निच्चं वोसट्टकाए' व्युःसृष्टकायः परिकर्मवर्जनतः, 'वियत्तदेहे' त्यक्तदेहः परीषहादिसहनतः, 'जे केइ उवसग्गा उप्पाजंति ते सम्म सहई तानुपसर्गान् सहते क्षमते तितिक्षते अधिसहते ॥ सूत्रम् ११७-'अणगारे जाए जाव अलोमेति सुगमम् , पर 'गुतिदिए' स्वविषयेषु रागादिना इन्द्रियाणामप्रवृत्तेः, 'गुत्तबंभयारी' गुप्त-मवभिब्रह्मचर्य गुप्तिमी रक्षितं मैथुनविरमणं चरतीति सः । 'सते' शान्त उपशमेन, 'प्रशान्तः' इन्द्रियनोइन्द्रियैः, 'उवसते' उपशान्तः क्रोधाधकरणेन, 'परिनिर्वृतः' सर्वसङ्गपरित्यागतः, 'अणासवे' सप्तदशाश्रवामावतः, “पञ्चाश्रवाद्विरमगं" इत्यादि । 'अममे अविद्यमानममेत्यभिलाषः निर
१ गल्लिरमि• प्रत्यन्तरे। २ मा विवेशिकविः पारायः । दण्डविरतिवेति यमः सप्तमेदः ॥१२॥
इति सम्पूर्णा कारिका प्रशामरती ॥
"Aho Shrut Gyanam"
| SR No. | 009667 |
| Book Title | Agam 35 Chhed 02 Bruhatkalpa Sutra |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Punyavijay, Bechardas Doshi |
| Publisher | Sarabhai Manilal Nawab |
| Publication Year | 1960 |
| Total Pages | 468 |
| Language | Prakrit, Gujarati |
| Classification | Book_Devnagari, Agam, Canon, & Paryushan |
| File Size | 21 MB |