Agam 35 Chhed 02 Bruhatkalpa Sutra

SR No.: 009667
Original Sutra Author: N/A
Author: Punyavijay, Bechardas Doshi
Publisher: Sarabhai Manilal Nawab
Publication Year: 1960
Total Pages: 468
Language: Prakrit, Gujarati
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, & Paryushan
File Size: 21 MB

Page 342

१०१
तिणि चत्तारि वाराओ बंधति, सझायादो पलिमथो पागसंघट्टणा य । अहवा 'अगट्ठावंधी' सत्तहि छहिं पंचहि वा अड्डएहिं बंधति । 'अमियासणितो' अबद्धासणितो ठाणातो ठाणसंकर्म करेमाणो सत्ते वहेति । अणाताविस्स संथारगपादादीणं पणग-कुंथूहि संसज्जते, तक्कअणुवभोगे उवभोगगिरथए य, अधिकरणं, उवभुंजमाणस्स जीवनधो, असमितो ईरियादिसु ।।
भासणे संपाइवधो, दुण्णेयो णेहछेतो ततियाए ।
पढमचरिमासु दोण्हं, अपेहअपमजणे दोसो ॥१॥ णेहो-आउकातो चेव । ‘णेहच्छेदो' परिणतो वाण वा दुविण्णेतो — ततियाए ' एसणाए समितीए त्ति । अभिक्खणं अभिक्रवर्ण ठाण-णिसीयण-तुअट्टण-उवहिादाणणिश्खेवे । तहा जहा एयाणि द्वाणाणि संथारादीणि वा परिहरति तहा तहा संजमे दुआराधए । जो य पुण अभिग्गहीतसेज्जासणितो भवति तस्यानादानं भवति कर्मणामसंयमस्य वा । उच्चो कातव्यो, अकुच्चो बंधियन्वो । अट्टाए एक्कसि पक्खस्स अड्डुगा चत्तारि । बद्धासणेण होयत्वं, कारणे उद्देति । संथारगादी आतावेयव्वा, पमजणसीलेण य भवियत्वं । जहा जहा एताणि करति तहा तहा संजमो सुठ्ठ आराहितो भवति, सुकरतो वा ततो मोक्खो भवति ॥ सूत्रम् २८२-" वासावासं ततो उच्चार०।" तैयो 'त्ति अंतो सेतो अधियासिताओ, अपहियासियाओ वि तयो, आसपणे मञ्झे दूरे एकेका वाघायणिमित्तं, एवं बाहिं पि ३ ॥ 'उस्स प्रायसः । 'प्राणा बीजावगा' संखणग-इंदगोयगादि प्राणाः अहुणुभिण्णा बीजातो, हरिता जाता, आयतनं स्थानम् ॥ मूत्रम् २८३--" वासावासं० ततो मत्तया ओगिव्हित्तए, तं०-~उच्चारमत्तए ३।" विवेलाए धरेते आयविराहणा, वासंते संजमविराहणा, बाहिं णितस्स गुम्मियादिगहणं तेण मत्तए वोसिरिता बाहि णेत्ता परिवेति । पासवणे वि भाभिग्गहिओ धरेति, तस्सासति जो जाधे वोसिरति सो ताहे धरेति, पणिक्खिवति, सुवंतो वा उच्छंगे द्वितयं चेव उपरि दंडए वा दोरेण बंधति, गोसे असंसणियाए भूमीए अण्णस्थ परिद्ववेति ॥ सूत्रम् २८४-वासावासं० जो कप्पति जिग्गंथा २ परं पन्जोसवणातो गोलोममेत्ता वि केसा जाव संवच्छरिए थेरकप्पे। 'उवातिणावेत्तए' ति अतिक्कामेत्तए । केसेसु आउकातो लग्गति सो विराधिजति, तेसु य उल्लंतेसु छप्पतियातो सम्मुन्छंति, छप्पइयाओ य कंडूयंतो विराधेति, अपणो वा खतं करेति, जम्हा एते दोसा तम्हा गोलोमप्पमाणमेत्ता वि ण कप्पति । जति छुरेण कारेति कत्तरीए वा आणादीता, छप्पतियातो छिज्जति, पच्छाकम्मं च पहावितो करेति, ओहामणा, तम्हा लोओ कातवो, तो एते दोसा परिहरिता भवंति। भवे कारणं ण करेज्जा वि लोयं. मसहू तरेति अहियासेतुं, लेाय जति कीरति अण्णो उवद्दवो भवति, बालो मवेज वा धर्म या छड्डेज, गिलाणो या ते लोओ कीरति । जइ कत्तरीए कारेति पक्खे पक्खे कातव्वं, अध छुरेणं मासे मासे कातब्बं । पढमं छुरेण, पच्छा कत्तरीए । अप्पाग देवं घेत्तण तस्स वि हत्थ-धावणं दिज्जति एस जयणा।
१-२-३-४ तिस इत्यर्थः ।। ५ प्रायसमित्यर्थः । माणा प्रत्य० ॥ ६लोतो प्रत्य। लोयो प्रत्यन्तरेषु ॥ ७ दवं पानीयमित्यर्थः ।
"Aho Shrut Gyanam"