________________
१८०
मायास्वरूपम्। १जइ वणिसुयाइ दुक्खं लद्धं एक्कसि कयाइ मायाए ।
तो ताण को विवागं जाणइ जे माइणो निच्चं ? ॥३०५॥' श्रीधर्मदासगणिनिर्मितोपदेशमालायामपि कथितम् -
२माया कुडंग पच्छन्नपावया कूडकवडवंचणया । सव्वत्थ असब्भावो परनिक्खेवावहारो य ॥३०६॥ छल छोमसंवइयरो गूढायारत्तणं मई कुडिला । वीसंभघायणं पि य भवकोडिसएसु वि नडेंति ॥३०७॥ धम्मम्मि नत्थि माया न य कवडं आणुवत्तिभणियं वा । फुडपागडमकुडिलं धम्मवयणमुज्जुयं जाण ॥३९३॥ न वि धम्मस्स भडक्का, उक्कोडा वंचणा य कवडं वा ।
કરેલી માયાથી દુઃખ પામી, તો જેઓ હંમેશા માયા કરે છે તેમના ફળને કોણ જાણે ?'' श्रीधहास मडा। पहेशभामाम युं छे - “qbdu, ५५न। गु माय२९, दू-७५८, पीने 60वा, अधे अविश्वास ४२वो, पा२४ी था५९॥ भोगवी, ७८ ४२p, ખોટું બહાનું કાઢવાનો પ્રસંગ, બીજા પોતાનો હાઈ ન જાણે એવું આચરણ, વક્ર બુદ્ધિ, વિશ્વાસઘાત એ માયાના સ્વરૂપો સેંકડો કરોડો ભવોમાં પણ નચાવે છે. ધર્મમાં માયા, કપટ અને બીજાને આકર્ષવા માટે બોલવાનું ન હોય. સ્પષ્ટ, પ્રગટ અને માયારહિત ધર્મવચન મોક્ષનો સીધો માર્ગ છે. ભપકો, લાંચ, વંચના, કપટ આ ધર્મના સાધન નથી.
१. यदि वणिक्सुतया दुःखं प्राप्तं सकृत् कृतया मायया ।
ततः तेषां कः विपाकं जानाति ये मायिनः नित्यम् ? ॥३०५॥ २. माया कुटङ्कः प्रच्छन्नपापता कूटकपटवञ्चनता ।
सर्वत्र असद्भावः परनिक्षेपापहारश्च ॥३०६॥ छलं छद्मसंव्यतिकरः गूढाचारत्वं मतिः कुटिला । विश्वासघातनमपि च भवकोटिशतेषु अपि नाटयन्ति ॥३०७॥ धर्मे नास्ति माया न च कपटं अनुवृत्तिभणितं वा । स्फुटप्रकटमकुटिलं धर्मवचनमृजुकं जानीहि ॥३९३॥ नापि धर्मस्य आडम्बरो लञ्चा वञ्चना च कपटं वा ।
