________________
भावे इलापुत्रकथा]
[३७ मलिणीकओ कुंदधवलो तायवंसो । ता संपयं कत्थ वच्चामि?, किं करेमि?, कस्स कहेमि ?, कहं सुज्झिस्सामि ? त्ति । अवि य
इय एवंविहचिंताउरेण दट्ठण ईसरघरम्मि । पूइज्जते मुणिणो वहूहि रइसरिसरूवाहिं ।। ता धण्णा कयपुण्णा एते कुलगयणपायडमियंका। जे णिब्भत्थियमयणा जिणिंदमग्गं समल्लीणा ॥ एत्तियकालं णणु वंचिउ म्हि जं सेविओ ण मे धम्मो ।
इण्हि पि समणधम्मं करेमि एताण आणाए ॥ एवं च वेरग्गमग्गावडियस्स, समारोवियपसत्थभावस्स, समुच्छलियजीव- 10 वीरियस्स, सुक्कज्झाणाण गयस्स, विसुज्झमाणलेसस्स, समासाइअखवगसेढिणो समुप्पन्नं केवलं नाणं । संपत्ता देवया । भणियं च णाए–'पडिवज्ज दव्वलिंगं, जेण वंदामो' । पडिवन्ने य दव्वलिंगे वंदिओ देवयाए । पत्ता तियसा, अवहरियं तणाइअं, वुटुं गंधोदएणं च सह कुसुमेहिं । निव्वत्तियं सीहासणं । निसन्नो तत्थ इलाइपुत्तकेवली पणमिओ भावसारं सुरासुरणरेंदाईएहिं । परूविओ सम्मत्तमूलो सवित्थरो 15 दुविहो वि धम्मो । पुच्छिया सव्वेहिं पि णियणियसंसया, वागरिया केवलिणा । तओ विम्हियमणाए पुच्छियं परिसाए–'कहं पुण एताए उवरिं ते एरिसो रागो जीओ' ? । ततो णिययवुत्तंतं कहिउमाढत्तो-"इओ य तइयभवे वसंतपुरे नयरे अहं दियवरसुओ अहेसि, एसा पुण मे भारिया । निम्विन्नकामभोगाणि य तहारूवाणं थेराणं समीवे पव्वइयाणि । अवरुप्परं च मुणियभवसहावाण वि णावगओ णेहो । ततो देवाणुप्पिया! 20 अहमुग्गं तवं काऊण आलोइयणिदियपडिक्कंतपावकम्मो नमोक्कारपरो मरिऊणोव[व]न्नो सुरालए । एसा पुण जाइमयावलित्ता एताउ ठाणाओ अणालोइयपडिक्ता मरिऊण गया देवलोगम्मि । अणुहूयं देवसुहं । आउक्खए य चुओ समाणो उप्पन्नो हं इह इब्भकुले, एसा पुण जाइमयदोसेणं अहमकुले जाया । तओ पुव्वभवब्भासेण जाओ मे एयाए उवरिं गरुअणुरागो" । एवं णिसामिऊणं कहियं भावेंतीए जाईसरण- 25 पुव्वयं समुप्पन्नं तीए वि केवलं । एवं चिय राइणो, महादेवीए य । चत्तारि वि केवलिणो जाय त्ति । अवि य
१. ज. णादिले । २. ज. ण ।
D:\mala.pm5\2nd proof
