________________
दुःखे धर्मकर्तृगन्धर्वनागदत्तकथा ]
सललियवेल्लहल्लगई सोत्थियलंछणफणंकियपडागा । मायामइया नागी नियडिकवडवंचणाकुसला ॥ तं च सि बालग्गाही अणोसहिबलो अपरिहत्थो य । साय चिरसंचियविसा गहणम्मि वणे वसइ नागी ॥
उते विनिवायं तीए दाढंतरं उवगयस्स । अप्पोहसिमंतबलो न अप्पाणं चिकिच्छिहिसि ॥ उच्छरमाणो सव्वं महालओ पुण्णमेहनिग्घोसो | उत्तरपासम्मि ठिओ लोहेण वियट्टए नागो ॥ डक्को जेण मणूसो होइ महासागरो विव दुपूरो । तं सव्वविसेसमुदयं कह घेच्छसि तं महानागं ? ॥ एते ते पावाही चत्तारि वि कोह - माण - माय - लोहा । जेहि सया संतत्तं जरियमिव जयंकलकलेइ ॥
तेहिं जो उ खज्जइ चउहि वि आसीविसेहिं सप्पेहिं । अवसस्स नरगपडणं नत्थि ह आलंबणं किंचि ॥
एएहिं अहं खइओ चउहि वि आसीविसेहिं सप्पेहिं । विसनिग्घायणहेउं चरामि विविहं तओ ( वो) कम्मं ॥ सेवामि सेलकाणणसुसाणसुण्णहररुक्खमूलाई । पावाहीणं तेसिं खणमवि न उवेमि वीसंभं ॥ अच्चाहारो ण सहइ निद्धेणं विसया उदिज्जंति । जाया (जो य) मायाहारो तं पि पगामं न इच्छामि ॥
[ २५५
D:\mala.pm5\2nd proof
5
एवं कहेऊण मुक्का तेण ते सप्पा । समकालं च खुद्धो चउहिं पि निवडिओ 15 धरणीए । पुव्वउत्तमित्ताइएहिं उवउत्ता मंता गया, न जाओ विसेसो । पच्छा देवेण भणियं - 'हा ! केरिसं जायं ?' वारिज्जंतो वि न ठिओ । पायपडियपच्चुट्ठिएण य सयणेण भणिओ देवो–'जीवावेसु एयं, करेसु पसायं, देसु माणुसभिक्खं' । देवेण भणियं - ' एवं चिय अहं पि खाइओ, जइ एरिसं चरित्तमणुचरइ, तो जीवइ, जइ न पालेइ त्ति तओ जीविओ मरिस्सइ' त्ति । अवि य
10
20
25