________________
समयज्ञसाधुकथा]
[२१७ "पुव्वभवसउलि(णि)याए सिंघलदुहियाए कारियं तत्थ ।
तुंगं जिणाण भवणं नामेणं सुंदसणाए त्ति" । तओ नंदणाहिहाणो साहू कारणांतरेण पट्ठविओ गुरुणा दिक्खणावहं । एगागी वच्चंतो य पओसे पत्ते एलउरं । पविट्ठो दिगंबरवसहीए । दिण्णो उवरओ, पविट्ठो तत्थ । वोलीणे य लोगे पसुत्ते साहुम्मि निच्छूढा गणिया, ठइयं दुवारं । उट्ठविऊण य 5 साहुं भणियमणाए–'रमसु ममं' ति । अवि य
" जसु ममं जहिच्छं अलाहि एतेण वयविसेसेणं ।
न य कोइ विसं गिण्हइ अमयं मुत्तूण बालो वि" ॥ तओ अदावियवियारेण भणियं साहुणा-'सुंदरि ! सुंदरं संलत्तं, वंचिओ म्हि एत्तियं कालं पच्चक्खोवलद्धाओ विसयसुहाओ, ता जाव मंतपुरस्सरं इमं वेसं 10 उज्झामि, तओ करेमि समीहियं । वसीभूओ एसो त्ति भावंती पसुत्ता गणिया । तेण वि दीवयसिहाए दड़े सव्वमुवगरणं । जाओ दिगंबरो । पभाया रयणी । वाहरिया नागरया 'एत्थ सेयवडोवेसं घेत्तूण पसुत्तो नालिओ, तं पेच्छह' भणंतेहिं उग्घाडिओ उवरगो खवणगेहि, जाव दिट्ठो वेसाए खंधलग्गो निउत्तखमणगो । तओ मिलिया दिगंबरा खिसिया लोगेणं ति।
"सुद्धसहावम्मि जणे जो दोसं देइ पडइ तस्सेव ।
गुंडिज्जइ नणु सो च्चिय जो धूलिं खिवइ चंदस्स" ॥[ ] अओ भण्णइ-जहा तेण साहुणा पवयणखिसा परवेसं काऊणावणीया, एवं कायव्वं ति ।
सुयदेविपसाएणं जइणो चरियं समासओ भणियं । निसुणंतो होइ नरो गीयत्थो सव्वकज्जेसु ।।
॥जइक्खाणं समत्तं ॥
15
20
इह लोगम्मि वि बंधं लहंति परदारिणो न संदेहो । जह पज्जोओ बद्धो इत्थीलोभाउ अभएण ॥६७॥
D:\mala.pm512nd proof
