________________
सद्भावग्रहणे चाणक्यकथा]
[१७७ अण्णो भणइ
दो मज्झ अत्थि रयणाणि सालि पसूईया गद्दभिया य ।
छिन्ना छिन्ना वि रूहंती एत्थ वि ता मे होल वाएहिं ॥६।। अण्णो भणइ
सय सुकिल निच्चसुयंधो भज्जमणुरत्ता नत्थि ए(प)वासो ।
निरणो य दुपंचम(स)ओ एत्थ वि ता मे होल वाएहिं ॥७॥ एवं नाऊण, रयणाणि मग्गिऊण, कोट्ठागाराणि सीलाणं भरियाणि, रयणाणि जायाणि, गद्दभिया पुच्छिओ छिन्नाणि छिन्नाणि पणो जायंति । आसा एगदिवसमग्गिया जाया । एगदिवसं नवनीयं । एयमक्खा[ण]यं जहा आवस्सए जाव बिंदुसारो राया जाओ । जहा य तेहिं महत्तेहिं सब्भावो पयडिओ, तहा [आ]वस्सयव- 10 वरणाणुसारेण दट्ठव्वं उवएसमालाविवरणाउ त्ति ।
"कुवियस्स आउरस्स य वसणं पत्तस्स रागरत्तस्स ।
मत्तस्स मरंतस्स य सब्भावा पायडा होति" ॥ [ ] उवणओ सु(स)बुद्धीए कायव्वो ।
कोहानलपज्जलिया गुरुणो वयणं असद्दहंता य(उ)। 15 हिंडंति भवे माहिलजमालिणो रोहगुत्तो य ॥४१॥ [क्रोधानलदीप्ता गुरोर्वचनमश्रद्दधानास्तु ।
हिण्डन्ते भवे माहिल-जमालिनौ रोहगुप्तश्च ॥४१॥] माहिल इति गोट्ठा( ष्ठा )माहिलो गृह्यते ‘पदावयवेऽपि पदसमुदायोपचारात्' चशब्द इवार्थे, स चोपमावाची त्रिष्वप्येतेष्वपि । एतेषां त्रयाणामपि निह्नवानां [५७-५९] चरित- 20 मावश्यकोपदेशमालाविवरणाभ्यामवगन्तव्यमिति । उवणओ सबुद्धि[ए] कायव्वो।।
विण्णाणस्स लवेण वि अवमण्णइ सुरगुरुं पि हयमुक्खो । परिवायपोट्टसालो दिटुंतो दिट्ठमाहप्पो ॥४२॥
१. क. "रोधा।
D:\mala.pm5\2nd proof