________________
[१२१
दाने श्रेयांसकथा]
एतेसिं जं दिन्नं तं चिय दव्वं परे वि विभवम्मि । जं विंधइ तं सारं दसहत्थस्सावि कुंतस्स ।। कयपुन्नाण गिहेसु एते ठायंति तिहु[य]णाणंदा । न कइया वि कप्पदुमा उविति पावाण निलएसु ॥ को कम्मि भवग्गहणे आसि तुमं जिणरस्स णे साह । पुट्ठो कहेइ ताणं सिज्जंसो अट्ठभवचरियं ।। सव्वं पि इमं भणियं सवित्थरं कण्हजणयहिंडीए । नामाभिहाणमित्तं भणिमो एत्थं निसामेह ।। ईसाणे जिणजीवो ललियंगसुरो अहं पि से जाया । पुव्वभवे निन्नामा सयंपभा पढमजम्मम्मि । पुव्वविदेहे लोहग्गलम्मि नयरम्मि वयरजंघो त्ति । उप्पन्नो जिणजीवो अहयं से भारिया बितिए । तईयभवे जिणजीवो मिहुणगपुरिसो अहं पि से जाया । उप्पन्ना तेण समा सुरसुंदरिरूवभोगेल्ला ।। भोत्तूण तत्थ भोगे तत्तो आउक्खयम्मि संपत्ते । उप्पन्ना दो वि सुरा चउत्थजम्मम्मि सोहम्मे । वेज्जसुओ जिणजीवो अहयं पुण तस्स छट्ठओ मेत्तो। पज्जुन्नसेट्ठितणओ केसवनामो त्ति पंचमए । अवरविदेहाहिंतो मरिऊणं दो वि अच्चुए जाया । छट्ठम्मि भवग्गहणे देवा तियसेंदसंकासा ॥ पुंडरीगिणीए भयवं नामेणं आसि वयरनाभो त्ति । अहयं पि सारही से पव्वइया दो वि सत्तमए । अकलंकं सामन्नं काऊणं दो वि मरण समयम्मि । अट्ठभवम्मि जाया देवा सव्वट्ठसिद्धम्मि ।
D:\mala.pm512nd proof
