________________
एक समये सिद्धसेन फरी वर्षों बाद अवंति आव्या अने पहेरेगीरने
दिदक्षुर्मिक्षुरायातो बारितो द्वारि तिष्ठति ।
हस्तन्यस्तचतुश्लोकः किमागच्छतु गच्छतु ॥१२४॥ 'हाथमां चार श्लोको लइ एक भिक्षु तमारा दर्शननी इच्छाथी आवेलो छे अने दरवानोए रोकवाथी दरवाजा उपर उभो छ, कहो के ते आवे अगर जाय ? . राजाए सिद्धसेनदिवाकरने पोतानी पासे बोलाव्या अने तेणे तेमना चार श्लोको सांभळया.
" अपूर्वेयं धनुर्विद्या भवता शिक्षिता कुतः । मार्गणौधः समभ्येति गुणो याति दिगन्तरम् " ॥१॥ " अमी पानकुरंकामाः सप्तापि जलराशयः । यद्यशोराजहंसस्य पंजरं भुवनत्रयम्"
॥ २ ॥ " सर्वदा सर्वदोऽसीति मिथ्या संस्तूयसे बुधैः। नारयो लेभिरे पृष्ठ न वक्षः परयोषितः" ॥३॥ “भयमेकमनेकेभ्यः शत्रुभ्यो विधिवत्सदा।।
ददासि तत्व ते नास्ति राजंश्चित्रमिदं महत्" ॥४॥ "हे राजन् ! आ अपूर्व धनुर्विद्या तुं क्याथी शीख्यो के जेमां मार्गण (बाण के याचक) समूह पासे आवे छे अने गुण (धनुष्यनी दोरी अथवा यश) दर दिगंत सुधी जाय छे. १
आ साते समुद्रो जळपान करवामां कुरक जेवा छे. तेथी जेना यशरुय राजहंसने त्रणे भुवन पांजरा तुल्य छ, अर्थात् त्रणे भुवनमा जेनो यश गवाई रह्यो छे. २
हे राजन् ! तुं सर्वदा सर्व इच्छितने आपनार छे, एम पंडितजनो जे तारी स्तुति करे छे, ते मिथ्या छे कारण के शत्रुओने ते पीठ नथी आपी अने पररमणीओने वक्षस्थळ नथी आप्यु.३
हे राजन् ! अनेक शत्रुओने सदा कायदा प्रमाणे तुं एक भय ज आपे छे, छतां ते तारी पासे उपस्थित नथी, आ एक मोटा आश्चर्यनी वात छे. अर्थात् तुं सदा निर्भय छे. ४'
आ सांभळी राजाए चार हाथी चार देश विगेरे घj घणुं आपवा मांडयु पण तेमांनुं कांड गुरुए न लीधुं अने कसं मात्र एटलं के अकारनगरमां चार द्वारवाळो सुंदर जैनप्रासाद बंधावो. विक्रमादित्ये ते नगरमां सुंदर जैनप्रासाद बंधाव्यो अने तेनी प्रतिष्ठा सिद्धसेनदिवाकरसरि द्वारा करावी तेमनो ते परम भक्त बन्यो.
आ पछी सिद्धसेन भरुच गया. आ वखते भरुचमां बलमित्रनो पुत्र धनंजय राज्य करतो इतो तेणे सुंदर सामैयु कयु. दैवयोगे भरुचने शत्रुओए घेरी लीधुं बलमित्र मुंझायो. ते विद्यासिद्ध
"Aho Shrutgyanam"