________________
कालिकाचार्यकथा। स भणइ पाढं पुण सो, पुच्छइ मह केरिसं तु पक्खाणं । साह वरं अह जंपइ, पुच्छसु मं किंपि विसंमं ति ॥१०॥ स काइ अणिञ्चयं मह,पुरो पुरूवेसु अह भणई सो उ । सवमणिचं भुवणे, इकं धम्म विमुत्तणं ॥१०॥ गुरु भणइ नत्यि धम्मो, पञ्चक्खपमाणअविसयत्तेण । सोउमिश्चाइतकं, स विम्हिओ इअ दिणे जंति ॥१०४|| अह ते गोसे सीसा, सूरिमदठूण आउला जाया । गुरुमुद्धि पुच्छंता, तरएणं चोइआ एवं ॥१०५॥ सिआ हु सीसेण गिरि पि भिंदे,
सिआ हु सीहो कुविओ न भक्खे । सिी न भिदिज व सत्तिअग्गं,
न यावि मुक्खो गुरुहीलणाए ॥१०६॥ अह पच्छायावपरी, तेणं ते पेसिआ गुरुसगासे । जापुट्ठा विति पहे, एए कालयगुरू जंति ॥१०७।। आगच्छंतं मूरि, सोउं तो सागरो गओऽमि हो । पुच्छइ सीसे मिलिए, भद्दा ! मह कहह कत्य गुरू ? ॥१०८|| ते विति इस्थ गुरूणो, पुचि पि समागया न किं मुणसि । स भणइ इकं थविरं, मुतुं इह को वि नो पत्तो ॥१०९।। इसिऊण तेहि भणिअं, सागर ! संघाडिओ सि अम्हाणं । अम्हेहि अवन्नाया, तए न नाया वि निअगुरूणो ॥११॥ अह लज्जिआ गुरुं ते, वंदित्ता मुविणाएण खामति । वेलयपत्थयओ ते, बोहिअ सूरी भणइ एवं ॥१११॥ मा वहज कोइ गव्वं, इत्थ जए पंडिओ* अहं चेव । आसन्चन्नुमयाओ, तरतमजोगेण मइविहवा ॥११२।।
भिक्खागएमु साहुसु, अन्नदिणे दिअवरेण वुड्ढेण । पुट्ठो कालयमूरी, निगोयजीवे इअ कहेइ ॥११३॥ गोला य असंखिज्जा, असंखनिग्गोयओ हवइ गोलो ।
इक्विक्कम्मि निगोए, अणंतजीवा मुणेयच्या ॥११४॥७८ ६८ • समे तं P2 D1 D2 D3 D4 LIN६९ सो HD3 D4 LI । ७. सिया विसं हालाहलं न मारे, •DI D4 L | ७१ • रा तयणतरमेव चउगइया पिसिया L1 ७२ • मुई D2 | .३ अम्हेण भ DI D4 LI : ४ सामिति P2। ७५ वालय °D21 ७६ °ओ इह P21 ७७ • वा तह जाण DI D4 L1 1 v८ DI D4 L1-भादशेषु चतुर्दशाधिकशततमगाथानन्तरं गायेयमधिका वर्तते-जह अयगोलो घेतो, जाओ तत्ततवणिज्जसकासो। सव्वो अगणि. परिणओ, निगोयजीवे इय कहेइ ॥
२८
"Aho Shrutgyanam"