________________
कालिकाचार्यकथा । तत्यागया उ सागरसूरि पुच्छंति जाव ता दिट्ठा । गुरुणो वंदिय खामंति, पायलैंग्गा पुण पुणो वि ॥४९॥ अह लजिओ य सागरसूरी रयपुंजतियगदिद्रुतं । वुत्तो गुरुहिं बहुहा, खामेइ पुणो पुणो पणओ ॥५०॥
सकोऽन्नया विदेहे, सीमंधरजिणवरा सुयनिगोओ । पुच्छइ भरहे भयवं ! कोवस्थि वियारगो एसिं ? ॥५१॥ मणियं जिणेण कालगमूरी अत्यि ति तो तहिं गंतुं । माहणवहरिणा, निगोयभेए गुरू पुट्ठो ॥५२॥ 'गोला य असंखिज्जा,' इचइ कहेइ तो निययमा । पुट्ठो जाणिय सूरी, जपेइ पुरंदरो तं सि ॥५३॥ तो पयडिय नियचं, अइसयनाणेण तेण तहमणो । सक्को थुणेइ कालगरिं नाणाविहथुईहिं ॥५४॥ घनगजितमिव यस्य वचः, श्रुत्वा भविकसमाजः । नरिनीह शिखीव मुबा, धन्यस्त्वं मुनिराज ! ॥५५॥ इय थुणिय सठाणं पाविओ देवराया,
अह मुणिय नियाउं चचभत्तो मुर्णिदो । अइसयसयजुत्तो सो वि पत्तो सुरतं,
तिजगपयडकिती देउ संघस्स भई ॥५६॥ DIआदर्श पुष्पिकेयं लिखिता प्राप्यते, यया कथाकर्ते रचनासमयो निश्चीयते --
इति श्रीकालिकाचार्यकथा संक्षेपतः कृता ।
अष्टङ्कयक्षवर्षऽसौ(१३९८), श्रीधर्मप्रभरिभिः ॥५७॥ स्वस्तिश्रीः ।।
इति श्रीकालिकाचार्यकथानकं समाप्तम् ॥ शुभं भवतु,
कल्याणमस्तु श्रीश्रमणसंघस्य ठा] श्रीः ॥ DIआदर्श प्रान्तोल्लेख:--
संवत् १५६६ वर्षे श्रीश्रीवंशे सागुगराजभार्या माई-पुत्र सा०पहिराज मा०रूपीपुत्र सा०सिंहिदत्तसुश्रावकेण भार्यासुहागदे पुत्रसारनपाल-सा० अमीपाल-सा०जयवंत-सा०श्रीवंत-सा०पांचा-पुत्रीश्रा०अजाईभगिनी श्रा. हर्षाई, तथा सा० रत्नपालभार्या जीजीपुत्रसा० अलदेसर-सा० अमरदत्तः, तथा सा० अमीपालभायाँ दीवडीपुत्रसा० सहजपाल[:], तथा सा० जयवंतभार्याजसमादेप्रमुखसमस्तकुट(टु)म्बसहितेन स्वश्रेयोऽथ श्रीअञ्चलगच्छेशश्रीभावसागरसूरीणामुपदेशेन श्रीकल्पपुस्तकं लिखितं साधुभिः प्रवाच्यमानं चिरं नन्दतात् ॥ वा० नयसुन्दरबाप्यमानं चिरं जीयात् ॥
१९ पुचिंति DI D2 L1 | २. म्या य पुण पुण विLI L2 1
"Aho Shrutgyanam"
