________________
१२
कालिकाचार्यकथा |
पसे सरए मालवविसयं पर पेरिया उ ते मुणिणा । साहिति संबलस्साभावं तो बुद्धिमं सूरी ||२०| चुन्नजोगेण कणयं, पान्ह तं ते वि गिण्डिवं चलिया | पत्ता माळवदेसं तं जाणियं गद्दभिलनियो ||२१|| नोहरिं नयरीओ, स विसयसंधिम्मि गंतु तेहिं समं । जुन्झइ अह भग्गबलो, पुरिं पविट्ठो सियालु व्व ||२२|| ते नयरिं वेढेलं, ठिया तओ साहिणोऽनया सुनं । मढमालोय सूरि पुच्छिति य सो वि वज्जरइ ||२३|| अज्जमीर कत्थवि, साह राया हु गर्हि विज्जं । तं च नियच्छह तुब्भे, तेहि य अट्टाहए दिट्ठा ||२४|| सिट्टा गुरुणो तेण वि, वुत्तं कयसाहणार एयाए । सुवा स सव्वं, नियैसिनमचेयणं होही ||२५|| ओसरह गाउयदुगं, तुम्भे ता सेवेरिजोहाणं । असयं मह पासे, ठवे तेहि य तह विहियं ||२६|| अह नाव गर्दैहीए, दूरं उप्पादियं मुहं ताव | ate अविtयसदार, वेब जोहेहि बाणेहिं ||२७|| तूणं व पूरि यं वं, सा हयति त्ति गद्दमिल्लुवरिं । काजं विद्वं नट्ठा, साहीहिं पुरी य सा भग्गा ||२८|| बंधित गभिल्लो, पणामिओ सूरिणो य तेणा वि । गाढं वज्जिय दिक्ख, अणभिलसंतो अभव्वो सो ||२९|| निद्वाडिओ सदेसा, अह सूरीहिं तु संजमे अप्पा | afaओ सा विहु भइणी, पायच्छितेण सुज्झविया ||३०|| अह ते सग ति खाया, तसं छंदिऊण पुण काले । जाओ विकमराओ, पुहवी जेणूरणी विहिया ॥३१॥ तत्तो पुण पणतीसे, बाससए ( १३५ ) नरवई सगो आसी । जेणं कओ य संबच्छरो त्ति पासंगियं इणमो ||३२||
(२)
सिरिकालगai अह, भरुयच्छपुरं गया विरमाणा । बलमित्त - भाणुमित्ता, सूरीणं तत्थ भणिसुया ||३३|| वंदति गुरू धम्मं, सुणंति ताणं च भइणि भाणुसिरी । are सुओ बलभाणू, गिण्es दिक्खं भवविरतो ||३४||
८
● णिओ D1 D2
'भीए DI D2 L2 | १३
२४
• यसैन्न • L2 DI D2 १० • बेहजो L1 ० हेण वा ° DI १४ सप्तति L2 D1D2
"Aho Shrutgyanam"
१५
११
बेहि ते D2 णंकिओ LI
m