________________
कालिकाचार्यकथा। सओ रुट्ठो ददं पुरी, पइणं कुब्वई इमं । अइनिम्महया अग्गी, चंदणाओ वि उट्ठई ॥२६॥" संघस्स पचणीया जे, दसणुप्पायकारया । गुरूवधायगा जे" य, तदुविक्खाकरा नरा ॥२७॥ गई तेसिं पवचामि, गडभिल्लं निवं जई । उम्मलेमि न मूलाओ, चंडो ब्च पवणो दुमं ॥२८॥ एवं कयपइण्णो सो, निवं विज्जाबलुकहं । जाणितु कयउम्मत्तवेसो भमइ सवओ ॥२९॥ जइ राया गद्दभिल्लो, रम्ममंतेउरं जइ । जइ भिक्खामि सुनोऽहं, तत किं एवामाइयं ? ॥३०॥ जंपेइ तं तहां दटुं, मंति-सामंत-नागरा । बहुं बोहंति रायाणं, ते वि तेणीवमनिया ॥३१॥ तो सिंधुपरकुलम्भि, सगकूलं गओ मुणो । तत्य जे . हुंति सामंता, ते भणिज्जति साहिणो ॥३२॥ राया साहाणुसाही उ, अह एगस्स साहिणो । ठिओ पुरम्मि ते (तो ?) विज्जाईहि आवज्जिओ ॥३३॥ अनया साहिसाहिस्स, दो तत्थागओ तयं । छुरियं च सनामंक, टुं दट्टो व भोइणा ॥३४॥ संजाओ झत्ति विच्छाओ, साही पुट्ठो य सूरिणा । कहेइ सामिणा अम्ह, खुदाएसो इमो मम ॥३५॥ पेसिओ तह अन्नेसि, पंचाणवइसाहिणं । मूरी भणइ मा तप्प, सव्वं मुत्थं भविस्सई ॥३६॥ यं पेसित्तु एगस्थ, मेलित्ता सव्यसाहिणो । वच्च हिंदुगदेसम्मि, तेम सव्वं तहाकयं ॥३७॥ जावुत्तरित्तु सिंधु, पत्ता सोरठ्ठमंडलं । ताव बासागमो जाओ, ठिया तत्थेव छाइयं ॥३८॥ रायहंसकयाणदे, मुणिउल्लासकारए । बहुसस्से समे सुद्धोदए सप्पुरिसे इव ॥३९॥ पत्ते सरयकालम्मि, मुणिणा मालवं पइ ।
पेरिया संबलाभावं, कति अह पाई ॥४०॥ १९ C आदर्शे श्लोकोऽयमधिकः षडविंशतितम श्लोकानन्तरम्-देव-गुरु-संघकज्जे, छिदिला चकवहिनिम्न पि। कृविओ मुणी महप्पा, पुलाहलगीह संपन्नो ॥ २० • सणघाय°C1 २१ जे उ त •DI | २२ हा दुळं B। २३ मोहितिC D1 1 २४ ' दमाणिया C 1 २५ कर्हिति CDI |
२२
"Aho Shrutgyanam"