________________
[७]
अज्ञातसूरिविरचिता कालिकाचार्यकथा। ॥ ॐ नमः कालिकाचार्यपादेभ्यः ।।
उत्तुङ्गमसालं, सोमणसपवित्तभूमिवरभागं । अत्यि इह भरहखित्ते, मेरुव्व पुरं धरावासं ॥१॥ अत्थित्व वइरसीहो, नाम निवो चइरिविसरकरिसीहो । मुरसुंदरिसमरूवा, मजा सुरसुंदरी तस्स ॥२॥ ताणं कालयकुमरो, नाम सुओ भुवणविस्मुओ आसि । सो वाहवाहिआलीइ, निग्गओ अन्नया कइया ॥३॥ तत्तो अ पडिनियत्तो, चूअवणे सजलजलहरारावं । सोउ किमिणं ति कोउगवसओ अह तत्थ स पविहो ॥४॥ ता निभइ गुणायरिश्र, मुणिगणपरिवारिकं ससहरं च ।
नमिउवविट्ठो गुरुणा, तो धम्मकहेवमारदा ॥५॥ यथा--
यथा चतुर्भिः कनक परीक्ष्यते, निघर्षण-च्छेदन-ताप-तादनैः ।
तथैव धर्मो विदुषा परीक्ष्यते, श्रुतेन शीलेन तपोदयागुणैः ॥६॥ कि
भो भव्याः ! काकतालमपतनतुलया रत्नदृष्टान्ततो वा, ___ मानुष्य-क्षेत्रजातिप्रभृति कथमपि प्रापि दुष्पापमेतम् । धर्मः कर्मप्रमाथी श्रुतचतुरगुरुश्चैष लेभे भवद्भिः,
___ तत् किं नाथापि सधस्तजत कुगतिकृमिव ! वर्वाद प्रमादम् ॥७॥ इअ मुणिलं संवेग, पत्तो कुमरो भणेइ इय गुरुणो । पुच्छिा अम्मापियरो, तुज्झ समीवे पवजिस्सं ॥८॥ तो कइमवि मोआविध, जणणीजणयाइ सयणवगं । बहुरायपुत्तसहिओ, पव्वज्जइ सज्ज पव्वज्जं ॥९॥ अह गहियदुविहसिक्खो, गीयत्यसिरोमणी अ ना जाओ । ता गुरुणा निययपर, ठविओ गच्छाहिवत्तेण ॥१०॥
"Aho Shrutgyanam"
