________________
चतुर्थोऽधिकारः
[ ३४९ [619 ] अथ विजयमंत्रमहिमा । एकदा श्रीजिनप्रभसूरिः सुरत्राणेन पृष्टोऽधुना कोऽपि मन्त्रः सुप्रभावो विद्यते न वा । सूरिणोकं विजयमन्त्रोऽस्ति । सदनु पंचविंशतिभिः द्रम्मैः सचिन्ने लिखितः [ लेखितः ] । सघ सुरत्राणायापितः । प्रोक्तं च यत्रायं तिष्ठति सत्र वैरी न प्रभवति । ततः सुरत्राणेन स्वछत्रे बद्धः । छत्रछायाया अध आखुर्मुक्तः । मार्जारी आनीता तदृष्टौ । ततश्छत्रछायाया अधो नायाति । सूरिणोक्तं-यस्याओं बध्यते तस्य प्रहारो न लगति । तदनु सुरत्राणेन छागमानाय्य तस्यांगे विजयमन्त्री बद्धः । बहवः खगप्रहारा दत्तास्तस्यैको न लग्नः ।
इति विजयमन्त्रमहिमा ॥६१९॥ [ 620 ] अथ बलमुनिना बौद्धगृहीतश्रीरैवततीर्थमोचनसम्बन्धः । श्रोशालिसरियंदा सूरिपदे उपविष्टः तदा बलभद्रो इझिकासमपर्वते गुहायां स्थितोऽव्यक्त. 10 वेषधारी छागीवृन्दमौषधीश्वारयर तत्पुरीषेण होमं करोति । इतो महान् [एकः ] संघः श्री शत्रुक्षये देवान् वंदित्वा रैवततीर्थे प्राप्तः । तदा बौद्धैः खेंगारभूपबलेन तीर्थ गृहीतम् । श्वेताम्बराः देवं नन्तुं न शक्ताः। क्रमाञ्चतुरशीतिः संघाः मिलिताः । यो बौद्धो भवति स वंदते नेमि नान्यः । १२वर्षाणि जातानि । तसः शासनदेव्योक्तं यदि यशोभद्रसूरिशिष्यो बसममुनिरत्रायाति सदा तीर्थ मोचयति । ततः श्रीसंधेन बलमनमुनिमाकारयितुं भृत्याः प्रेषिताः । मुनिस्तीथे बुद्ध- 15 गृहीतं श्रुत्वा प्रतिज्ञा चक्रे-"तदा विकृतिमा यदा तीर्थ काळयामि खेंगारनृपं स्वपदे पातयामि" ततस्तत्रैत्य श्रीसंघस्य मिलित्वा श्रीसंघमेकत्र कृत्वा परितोऽग्निप्राकारमकरोत् । ततो मंत्रवलादग्नेः पुरतो जलपूर्णामगार्धा खातिका चक्रे । ततः कणवीरकं[बा] लात्वा माषाक्षांश्च पावं कृत्वा मुल्यमाद्धैः सह राज्ञः पाद्यं गत्वाशीर्वादं ददौ, प्राह च मुनि:--"इदं गिरनारतीय जैनं बौद्धगृहीतं त्वबलात् , पश्चादापय नो चेत्तवाऽकुशलं भविष्यति ।"
28 ___ ततो राजा रुष्टः प्राह-रे मुंड पाखंडिन् ! मदो मा जल्प एवं । मृतेः किं न बिभेषि ! बौद्धीभूय तीर्थ वंदस्व नो चेद्धनिष्यसे त्वम् । ततो रुष्टो मुनिः प्राह-रे दुष्ट भूप! मैवं जल्प, पापजल्पनफलमिह परत्र च लभिष्य से [लप्स्यसे] इत्युक्त्वा राड्या उपरि माषामतान् प्राक्षिपत् । राज्या अरु तीवस्फोटका जाता वेदना च । तज्ज्ञात्वा राज्ञा सेनानी मुनि श्वेताम्बरसंघ मारयितुमादिष्टः । सेनानी संघस्य परतोऽग्नि जलयोवप्रं प्रेक्ष्य मुनेरपि परतः तथा दृष्ट्वा जगाद । 28 ततो राजा मंत्री प्रोक्त:-किमत्र करिष्यते । मंत्र्याह देव ! न कोऽपि सामान्यो जैनमुनिजैनसंघश्च त्वयापमानितः । तेनासौ न पराभूयते संधिरेव कृता वीक्ष्यते ।
ततो राक्षादिष्टो मंत्री मुनिपार्श्वे गत्वा जगौ-भो मुने ! यदि वहयपः सारणात् मार्ग ददस्य तदा तवोपान्तेऽभ्येत्य विज्ञापयामि । वह्निजलयोरपसारिते मन्त्री मुनिपार्श्वे गत्वावर त्वं क्षमावान तेन तव राज्ञा समं विरोधो न युक्तः । विप्रहे कृते च तव विघ्नं भविष्यति । 33 श्रत्वैतन्मुनिहास । ततो रक्तकणवीरकंबामादाय गिरिमारोदुव्रजन मंत्रिणं प्रति जगौ-मत्कृतं
"Aho Shrutgyanam"