Panchashati Prabodh Sambandh

SR No.: 009525
Original Sutra Author: N/A
Author: Mrugendravijay
Publisher: Suvasit Sahitya Prakashan
Publication Year: 1968
Total Pages: 456
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari & History
File Size: 9 MB

Page 243

10
16
१७६ ]
प्रबन्धपञ्चशती न दृश्यते शिष्यः । गुरुः प्राह-अन्यत्र यो मम पट्टयोग्यः स्यात्तस्य [स्मै दीयते । पाऽग--
गलिककोटकपुरे जिनदत्तश्रेष्ठिनः सप्त पुत्राः सन्ति । तेषां सप्तमो भूमिगृहे वर्धमानोऽस्ति लघीयान् । गुरवो जगुः-परं स दुरो लषोयान मुग्धः । पद्माऽवग-दरेऽपि स्थित आसनो भविष्यति । ततः पद्मावत्या गुरवः शीघ्रं तत्र नीताः । उपदेशः श्रेष्ठिनो दत्तः । श्रेष्ठो जगौ कि कार्य गुरवो जगुः यः सप्तमः पुत्रस्तवास्ति स दीयता । श्रेष्ठो जगौ पद्मावत्या जल्पितं भवतः सप्तमो मम पट्टे सूरिभविष्यति । ततः श्रेष्ठिनापिन: गुरवस्तं लात्वा पश्चादागताः स दीक्षितस्तस्य सूरिमन्त्रोत्र] ददे। पद्मावत्या स्वा विद्या ददे प्रोक्तं च-यदा तव कार्य स्यात्तदा. ऽहं स्मरणोया । जिनप्रमसूरि नाऽजनि । गुरवः स्वर्ग जग्मुः । पद्मावतीसान्निध्याद्यन्मनसि चिन्तयंति तसिध्यति । क्रमात्सम्पूर्ण विद्यावन्तो जाताः ।
एकदा श्रीजिनप्रभसूरयो राजमार्ग पीरोजसुरत्राणप्रधानेन वन्दिताः । तत्र सुरत्राणेन गवाक्षस्थेन दृष्टं ! गुरव आकारिताः पृष्टं च भूपेन । भवद्भिः किं ज्ञायतेऽतीतानागतादि तदा गुरुभिः प्रोक्तं-ज्ञायते किमपि न तथापि किमपि ज्ञायते । ततो राझाऽन्यदा स्वमुद्रिका छन्नं चित्रशालायां स्तम्भमध्ये तथा क्षेपिता यथा कोऽपि न जानाति । ततो गुरवः पृष्ठाः-अस्मन्मुद्रिका क्वास्ति ? ततो गुरुणा तृणवृश्चिकः कृतः उक्तं यत्र सुरत्राणमुद्रिकाऽस्ति तत्र गच्छ । मुद्रिका प्रकटोकुरु । ततो वृश्चिको परवृश्चिकवच्चलन स्तम्भे चटित्वा मदनमपसार्य मुद्रिका प्रकटीचकार । ततोऽवग राजा चौरं दाय । ततः स राजपार्श्व गतः । ततो राजा चमत्कृतः राजा यद्यत्पृच्छति तत्तत्ययावत्याः सानिध्यात्कथयति । सुरत्राणोऽवम्-मार्गय वाञ्छि । गुरुभिः प्रोक्तं-अयप्रभू ति जिनप्रासादा न पातयितव्याः । ततः सुरत्रागोऽवग -ये पातितास्ते पातिताः अतः परं न पातपिप्यन्ते। श्रीजिनप्रभसूरिभिा सुरत्राणः शत्रुद्ध ये यात्रा कारितः एवं गुरुमामवराता बहनोऽभूवन । इति जिनप्रभसरिभिः सुरत्राणः प्रतिबोधित इति सम्बन्धः ॥३०९॥
[310] अथ स्ववस्तुस्वभावाकथने वणिग्दृष्टान्तः । एको वणिक कयाणकः सकटं भृत्वा पुरं प्रत्यचउत् मार्गे शुलिको मिलितः । तेन पृष्टं-किमस्ति शकटे !
बणिकप्राह--खेरोझेरो । झुल्किनोक्तं-लिखितं पुनः पृष्टं किमस्ति !
तेनोक-उलूंपेलु ! इति सक्ते बहुशो यदा पृच्चन तिष्ठति झुल्की तदा स स्पर्धकत्रयं हस्ते मुमोच न पुनर्वस्तुनो नाम जगौ श्रेष्ठी !
इति स्ववस्तुस्वभावाकथने वमिष्टान्तः ।।३१०॥
[311] अथ मौट्यविषये विधवापुत्रसम्बन्धः । कस्या अपि विधवायाः पुत्रो व्यवसायं कुर्वन्नेकस्यापि कायस्य पारं सन्ध्यायामपि न
26
"Aho Shrutgyanam"