________________
प्रथमोऽधिकारः
[ ४३
महिषीपालस्तस्य साधोरुपरि शीतरक्षानिमित्तमेकं कम्बलं ददौ । तत्पुण्येन क्रमात्तस्य श्रेष्ठिनः सुदर्शननामा पुत्रोऽभूत् । स च क्रमात्पुरोहितपत्नी कपिलयाअभयाराज्ञ्या चाक्षोभितः सन् ताभ्यां खाच्छुलायां क्षेषितः । शीलमाहात्म्यात्सा शूली स्वर्णमयं सिंहासनमभूत् । इत्यादिसम्बन्धः स्वयhe coः । इति दाने सुदर्शन श्रेष्ठिकथा || ७८ ||
[79 ] दाने कृष्णकथा |
मिध्यादृष्टिसहस्रेषु वरमेको णुव्रती । अणुव्रतसहस्रेषु, वरमेको महाव्रती ||१|| महाप्रतिसहस्रेषु, वरमेको हि तीर्थकृत् । जिनाधिपसमं पात्रं न भूतं न भविष्यति ||२||
एकदा मथुरायां नगर्यां नन्दगोकुलेन स्वपुत्रो नारायणो वनं भ्रान्त्वा समागतः पृष्ट इति भो वत्स ! त्वया भोजनं कृतं नवेति ? तदा नारायणेमोक्तं
"
ये
,
स्वच्छन्दतः स्वभवने स्वयमर्जितानं कान्ताकराग्रपतितं यतिदत्तशेषम् । सुरतिनपि तर्पयित्वा ते भुक्तवन्त इह, तेन, मया न भुक्तम् ||३|| यतः - पढमं जईण दाऊण, अप्पणा पणमिऊण पारेह | असईसुविहियाणं, मुंजेई कयदिसालोओ || ४ |
इति दाने कृष्णकथा ॥ ७९ ॥
[ 80 ] दाने कुरुक्षेत्र त्राह्मणादिकथा ।
कुरुक्षेत्र ब्राह्मणः ब्राह्मणी, तत्पुत्रञ्च एते त्रयः प्रीतिपरास्तिष्ठन्ति । एकदा स्वगृहागताभ्यां साधुभ्यां स्वस्वभागसक्तुमध्याद्भावात्सक्तवस्तैर्दत्ताः । तद्दानपुण्येन तस्मिन्नेव भावभूरिश्वर्णकोटिवृष्टिरभ्येत्य सुरैः प्रशंसा कृता तेषां च ततस्तेन पुण्येन मुक्तिमपि गमिष्यन्ति ।
इति दाने कुरुक्षेत्रब्राह्मणादिकथा ||८०||
[81 ] प्रतिक्र मणक्षमाविषये युधिष्ठिरकथा |
एकदा युधिष्ठिरभूप तहारितराज्यः मीमा विभ्रात्युतो वनं प्रति चचाल । कस्मिद्व सन्धा[न्ध्यायां] तरोरधस्तस्थौ । तदानीं सामायिकं गृहीत्वा प्रतिकर्म [ प्रतिक्रमण] कृत्यं कृत्वा स्मृतपचनमस्कारो यावत्स्वपिति तावद्भीमोऽवग्-वने उपसर्गा उत्पद्यन्ते, रात्रौ तु विशेषतो भयं स्यात्तेaiseमादौ प्रथमयामे जागमिं । भीमस्य जाग्रतः कलिनामा राक्षसस्तत्रागाद्भीमं श्रोभयितुं तदा मिथो द्वाभ्यां युद्धं बाढं कृतं न कस्यापि जयविजयौ भवतः स्म । मिथः स्विन्नौ तौ पृथक्पृथस्थितो भीमस्तु सुप्तः । ततो द्वितीयप्रहरे अर्जुनो जागति, तत्रापि भीमवद्धमर्जुनेन तेन समं युद्धं कृतं ततो मिथस्तौ खिन्नौ पृथक्स्थितौ । तृतीयप्रहरे तथैव सहदेवनकुलौ तेन समं युद्धं
"Aho Shrutgyanam"